DONDERDAG

(Op de foto Miriam Möllers, de grote organisatrice van het kinder- en jeugdboekgedeelte van het festival: zij is fenomenaal.)

Vandaag werden vier van de festivalauteurs, waaronder ik, uitgenodigd in een circustent. Daar bevonden zich ook allerlei schoolklassen die toneelstukken en sketches hadden voorbereid naar aanleiding van het lezen van onze teksten.
Voor mijn Superguppie-gedichten was dat een brugklas van een Gymnasium uit Machlin, vlakbij Mecklenburg, aan de Oostzee. Ondanks dat deze jongens en meisjes misschien iets te oud waren voor de gedichten, kwamen er toch heel aardige dingen uit. Na afloop bleek echter het interessantste: een van de jongens had de klas geheel zelfstandig aangemeld voor dit bezoek. Hij zorgde er dus ook voor dat er een nagesprek was, dat dat gefilmd werd, en hij hield tenslotte nog een eind-toespraakje. De vele meisjes in zijn klas leken er wat gapend bij te zitten, maar waarschijnlijk was dat toch schijn. Niet het gapen, bedoel ik, ook niet het feit dat ze meisjes waren, maar wel dat hun gapen ongeinteresseerdheid uitdrukte. Want toen kwam de vraag: ´Wilt u alstublieft weleens naar onze school komen?´ En ze knikten allemaal nogal. ´t Was niet van de slaap.