OUDERSCHAP

Ik lees nu WORD WAKKER ('Get a life') van Nobelprijswinnares Nadine Gordimer. ik kende geen van haar boeken, maar ben in elk geval door dit verhaal totaal gegrepen. Met name vanwege haar stijl, die bruut is en toch heel precies.
Ik wil hier een kleine passage over ouderschap overtypen:

Als verwekker heb je ergens in jezelf een overlevingspakket weggeborgen, uitgerust met zowel praktische als psychologische middelen om met de bekende lijst van bestaanscrises in het leven van je kinderen om te kunnen gaan: mislukte carrière, suïcidaal gebrek aan zelfvertrouwen, ongelukkige liefde, gestrand huwelijk, verandering van sexuele voorkeur, drugsverslaving, schulden.

Dat klinkt zo sterk, en misschien klinkt het ook waar. Ik heb geen kinderen, laat staan oudere kinderen, maar zou het zo zijn? Vinden ouders in zichzelf ongedachte pleisters in geval van crisis bij een van hun volwassen kinderen?