VRIJDAG (1)

Vandaag was, qua lezingen, de beste dag, de mooiste ochtend. Ik was te gast bij de kinderen van de Grips-Grundschule, hier in Berlijn. Dit moet de leukste en fijnste en beste school van Duitsland zijn. Werkelijk alle klassen hadden met één of meerdere van mijn boeken gewerkt. Ik heb foto´s genomen van wat ze gedaan hebben, want de gangen stonden er vol mee (ik hoop de foto´s later te tonen, als ik terug ben). Dat waren steeds zeer bijzondere projecten, ik geef wat voorbeelden: er was van ieder kind een foto genomen, zittend op een grote rode ´lees-sofa´, met een lievelingsboek, en bij iedere foto hing, aan de wand, een lijstje met drie vragen óver dat boek. Er waren kijkdozen over hoe de verschillende dieren uit DOM KONIJN zich de dood voorstellen (als je erin keek zag je dus de dood zoals dat dier het voor zich ziet!). De tekeningen van Ingrid Godon uit Anna Maria Sofia waren stokpoppen geworden, er stonden prachtige bomen in de gang waarbij de bladeren foto´s van de handen van kinderen waren waarop ze geschreven hadden wat ze zich, als ze alles zouden vergeten, tóch absoluut niet wilden vergeten. De kinderen waren naar bejaardenhuizen gegaan om foto´s te maken van hun eigen handen IN die van oudere mensen. Een groepje had mijn boek WAS ICH VERGESSEN HABE omgezet in een uitstekende rap, en groep 3 had een van de Superguppiegedichten als rap geleerd en er een dans bij gemaakt, er waren vragen, er was een bekend radioprogramma voor kinderen uitgenodigd om vanuit de school een halfuur rechtstreeks over mijn boek te praten met diverse kinderen (en met mij), er waren tentoonstellingen over Nederland, en zelfs de drie afscheidschocoladerepen die ik kreeg waren verpakt in rood, wit en blauw papier. Er was met alle kinderen gesproken over dement zijn en over de dood...
Echt, zo goed heb ik het nog nooit meegemaakt, en wat kun je je als auteur toch realiseren wat voor een mega-giga-gelukkig beroep je hebt. (Dit laatste in de voetbal-´je´ vorm omdat het anders te ikkerig klinkt!)
En tenslotte nog even dit: voor wie het mocht denken, dit is dus geen highclass-witte-school, deze school heeft kinderen van 40 verschillende nationaliteiten, 80% heeft een allochtone achtergrond. Als ik kinderen had zou ik naar Berlijn verhuizen.