CD OP ÉÉN: SEPARATE WAYS

Ik zag Teddy Thompson niet lang geleden als voorprogramma van Lucinda Williams in Paradiso, maar kende hem het hele jaar al. SEPARATE WAYS is zijn tweede album, en ik heb er vaker en meer naar geluisterd dan naar welke andere cd dan ook. Het is een album uit eind 2005, dus 'technically' hoort hij hier niet thuis, maar een stem die mijn luisterjaar zo overduidelijk kleurde verdient toch de eerste plaats.

Teddy is de zoon van beroemdheid Richard Thompson (gitarist, songschrijver) en van folkzangeres Linda Thompson. Teddy behoort tot de Rufus-clan, hij speelt vaak mee op de cd's van Rufus Wainwright, en op die van Rufus' zus Martha, en op die van Rufus' moeder en tante Kate en Anne McGarrigle. Zijn eigen vader, én Rufus én Martha doen dus ook op deze cd mee. De hidden track is bovendien een prachtig duet van Teddy met zijn moeder.

De hele clan is ook te horen op cd's die ik óók vaak heb beluisterd: die met de soundtrack van BROKEBACK MOUNTAIN (met zowel een heerlijk duet van Rufus en Teddy, alsook een prachtige solo-track van Teddy), en de soundtrack van de tribute to Leonard Cohen: I'M YOUR MAN. Op deze cd (en in de film) zingt Teddy onder andere het hypnotiserende lied THE FUTURE.

Maar het mooiste lied van dit jaar staat op zijn eigen cd: de titeltrack, SEPARATE WAYS. Het is te beluisteren via zijn eerste My Space pagina en nog wat ander materiaal beluister je op zijn tweede pagina.

Een fan schreef op amazon.com:
In my experience great albums are typically not those that grab you on first listening, but those that creep up on you and finally get under your skin until you can't stop playing them. This has been my experience with Teddy Thompson's second album Separate Ways. (...) Teddy himself has a rather flat but lonesome and infectious voice. His father plays sublime electric guitar on some of the tracks (...). It's arguably the lyrics, however, that mark this album down as a classic. It's been a long time since I've heard a songwriter bring such fresh, if cynical and self-pitying, insights into personal relationships and their almost inevitable breakdown. Moreover, despite his mere thirty years, he provides searingly contemptuous comment on the mundanity of modern life. This album is the best I've heard for sometime.

Mee eens.