DE DAS

Vandaag las ik dat de Vereniging Das en Boom (voor het behoud van de das en zijn leefomgeving) zichzelf opgeheven heeft (of dat binnenkort gaat doen) vanwege succes.
In 1981 waren er nog geen 1200 dassen in Nederland, en nu meer dan 4000.
Dat is prachtig.
Maar opeens dacht ik:
ik
heb
nog
nooit
een
das
gezien.
Hoe kan dat?
Ik heb in mijn leven echt wel in bossen gelopen, óók op ontijdige uren. Maar misschien was dat voornamelijk vóór 1981?
Eigenlijk vind ik het een schande. Dat ik nog nooit een das heb gezien, bedoel ik. Hoe meer ik erover nadenk: een van mijn grootste wensen is geloof ik om een das te zien. Want waarschijnlijk hebben velen van jullie allang weleens een das gezien. In het wild, hè? Niet op de kinderboerderij of bij de taxidermist!
In mijn binnenkort verschijnende nieuwe prentenboek heeft Ingrid Godon prachtige dassen getekend. Omdat ik erover schreef.
Maar eh.. ik heb dus nog nooit...
Hoe kan dat nou toch?
Er zijn er meer dan 4000!
Wat nu?