Hello spaceboy (Sebastian)

Zo, ik ben aan het testen wanneer Edward zijn inloggegevens verandert, zodat ik niet meer kan bloggen;) Vanaf morgen zit ik echter in de rollarcoaster van Roodkapje en de Zware Jongens, een familievoorstelling, zoals dat heet, waarin ik, hoe kan het ook anders vooral ook de volwassenen amuseer, onder andere hiermee:

"Ik haat hem nog meer, dan ki.. ki.. "
- "Kippen?"
"Nee nee, kin kin kin kin...KINDEREN! Met hun kleine armpjes, hun kleine beentjes en hun kleine hoofdjes! Allemaal zó onbelangrijk, maar toch zoveel aandacht krijgen. Want oh oh oh wat zijn ze schattig, en wat praten ze lief!!!"

Leuk om te spelen, en ik praat ook steeds met de kinderen, die ik als rare, kleine mensen zie. Maar help me hopen dat ik niet depressief word van (de weg naar) Hoogeveen, want daar is morgen de premiere.

Ik vond het een eer om voor jullie te schrijven, en beloof plechtig jullie zowel hier als in boekvorm te lezen, of te horen, als jullie overstappen op luisterboeken, mét een geurtje. Misschien worden jullie in de toekomst wel weer verhalenvertellers, live voor publiek, in de tijd dat boeken en luisterboeken allemaal digitaal gekopieerd worden en dus niet rendabel meer zijn. En we hebben tijd zat om het allemaal mee te maken, als we nu ff die verzekering afsluiten, van de cryonisten, zodat we samen ontwaken in de toekomst, op ons privéplaneetje, vol pratende dieren, met een verjongd en eeuwig blond lichaam. Onze ideale steden zullen er verrijzen, met brede rivieren, die snel door oneindig hoogland gaan.

Bah! Intertekstualiteit! Als ik door zou bloggen, zou dat mijn volgende onderwerp zijn...