HOOGERHEIDE, JEUGDJOURNAAL

Een zeventienjarige jongen die ik ken had gisteravond zijn msn-alias veranderd in 's sa sad sadn sadne sadnes sadness caused by a fu*king stupid fuck who kills an eight year old child'. En zo denk ik dat er heel wat triestheid over alle mensen is gekomen die dit afgrijselijke bericht hebben gehoord.
Normaal gesproken reageer ik hier op dit weblog niet zo heel direct op nieuwsberichten, maar dit springt hard tegen ons op.

Een jongetje van acht dat terwijl hij even alleen was in het klaslokaal, op school werd vermoord, op een gruwelijke manier. De juf die hem, na anderhalve minuut achterna liep en hem vond. Die arme, arme en dappere juf. Want zij heeft ervoor gezorgd dat de andere kinderen Jesse niet hebben gezien. En de geweldige directeur, Michel Brouwers, die de rest van de dag kinderen en ouders moest informeren, en daarna het hele land. Ik zag hem in het Jeugdjournaal een persconferentie geven, en dat deed hij ongelooflijk goed. De man is een held, en de juf van groep vijf verdient alle lof en steun die er te vinden is.

Nog even dit: het Jeugdjournaal gaf gisteravond sowieso blijk van zeer grote klasse. Want nieuws als dit kán een Jeugdjournaal niet negeren, maar tegelijkertijd is het mede hun taak om kijkende kinderen niet onnodig angstig te maken.
Ze deden het zo: de nieuwslezer vertelde voorafgaand aan het verhaal dat er iets heel naars zou komen, en gaf het advies om, als je het niet wilde horen, weg te zappen.
Er was een verslaggeefster in Hoogerheide, Tamara Seur, die heel helder aangaf hoe de stand van zaken was. Tom van der Schoot werd aan het woord gelaten, trauma-deskundige, die zei: als je bang bent geworden door dit nieuws, moet je er met iemand over gaan praten, je moet de tv op een ander kanaal zetten, je kunt proberen iets op te schrijven over je angst.
Maar het beste wat hij zei, zei hij helemaal aan het begin: 'Dit is nog nooit eerder gebeurd. En er is ook eigenlijk geen kans dat dit nog eens gebeurt.'
Uiteraard is dat laatste niet helemaal waar, maar het was heel goed om het zo resoluut te zeggen.
Toen las de nieuwslezer reacties van kinderen uit het gastenboek voor. Dat onderdeel van het Jeugdjournaal vind ik soms wat willekeurig, maar hier was het juist uitstekend geplaatst, omdat zo alle mogelijke reacties van kinderen alvast in een paar goedgekozen voorbeelden werden aangehaald. En omdat daarmee getoond werd dat het gastenboek op de Jeugdjournaal-site een van de manieren is om iets op te schrijven over je schrik en je angst.

Een groot compliment dus. In Nederland hebben we een Jeugdjournaalredactie die op het niveau van kinderen denkt en de juiste dingen zegt.