CURLING

Ook nog even terug in de tijd: ik ben dus naar een curling-wedstrijd geweest.

Af en toe zie je die sport op televisie, en toen ik hoorde dat hier in Lethbridge (10 minuten rijden verderop) het nationale dames curling kampioenschap werd gehouden, wilde ik heeeeeeeeeeeeeeeeeeel graag gaan kijken.

Curling is een hoffelijke sport. Twee teams van zich beheerst gedragende dames duwen 'rocks' (grote ronde stenen) over een ijsvloer, en aan het eind van de wedstrijd gaat het erom wie de meeste stenen in de cirkels, dicht bij de stip, heeft liggen.

Curling is sinds 1998 een Olympische wintersport, en Canada is het land waar het het meest wordt gespeeld.

De hele hal zat vol, afgelopen donderdagavond. Er waren landelijke televisieploegen, en de stenen gleden nu eens van links naar rechts, dan weer van rechts naar links. Het duurde even voordat ik alles doorhad, maar als je lang genoeg naar een sport kijkt die je raar vindt, wordt hij uiteindelijk een stuk minder raar.

Dit bleef toch wel bizar: als een steen weggeduwd is boenen twee dames het ijs vóór die steen met kleine bezempjes heel fanatiek warm. Kennen jullie Juffrouw Mier uit De Fabeltjeskrant nog? Zó boenen die dames.
Maar het allerwonderlijkst is toch wel dat intussen de ánderen de boendames aanmoedigen. Dit gillen ze: 'Hard! Hard! HAAARDDD!'