TERUG EN BEWIJSFOTO

Ik ben weer terug. Uit Canada. Maar er vallen nog wat splintertjes te vertellen. En recht te zetten. Allereerst over de kuddes op de ranch die ik bezocht. Ik schreef dat er 2200 runderen rondliepen. Fout. Het waren er 2200 in die éne kudde. In totaal zijn het er wel 5500! Op de foto trouwens het bewijs dat ik er was.

Op de laatste maandag was het de bedoeling dat ik in de klas van de highschool waar mijn nichtje op zit (14 jaar) iets over 'schrijven' zou vertellen. De school zag er uit zoals we van een tv-highschool kennen: lockers, foto's aan de muur met klassen, trofee-kasten, een lerarenkamer waar mokken aan de wand hangen met elk een dymotang-tapeje erbij waarop de naam van de eigenaar.

Maar toen de lezing begon werden we naar de gymnastics hall gebracht (je weet wel, met van die houten schrootjes als vloer, en niet zo'n rubbervloer als wij in onze gymlokalen kennen), omdat men ook maar alle andere klassen had uitgenodigd! Nadat over de intercom het volkslied was gespeeld (elke maandagmorgen) en een bijbeltekst gelezen was, stroomde de hal vol met 13-16-jarigen. Pfoei. En ik had slechts de vertaling van 1 (één) prentenboekverhaal bij me. Dat ook nog eens voor veel jongere kinderen is!

Maar goed, mijn nichtje introduceerde me heel goed en dapper en daarna stond de microfoon klaar. Het bleek een voorbeeldige highschool te zijn, met alleen maar vriendelijke leerlingen, die ook nog eens slimme vragen stelden. En ze vonden het helemaal niet erg dat hun lessen nog niet konden beginnen - misschien verklaarde dat, in elk geval gedeeltelijk, hun aandacht!

Canada is een ruim land, zowel in kilometers als in politiek. Er is relatief weinig criminaliteit en de mensen zijn vriendelijk. Ik vond het geweldig om zo'n goed beeld van het bedrijf van mijn broer te krijgen, en ook om te zien hoe het landschap en het klimaat waarin je woont je leven veel meer kan beïnvloeden dan dat het dat in Nederland doet. En natuurlijk waren er de avonturen, waarvan hierna nog wat meer foto's.