NS2 (door Ivo)

Ik was gebleven bij de oudere meneer, daar wil ik graag even op inzoomen. Ik ben namelijk dol op oude meneeren in de trein. Met name als er ook een oudere mevrouw in het spel is. Gelukkig was dit het geval.

Ik geniet hoe deze oudere stellen het samen voor elkaar hebben en hoe ze met elkaar omgaan. In dit geval zaten ze gescheiden door het gangpad naast elkaar. Ze gingen duidelijk op reis voor een paar dagen, ergens logeren, vast bij hun kinderen. Stiekum heb ik een foto van de meneer genomen en omdat mijn verhaal positief is, durf ik hem wel op de blog te zetten.

De meneer was niet zo soepel meer en werd door de mevrouw uit zijn jas geholpen en zelfs zijn das werd heel voorzichtig af gedaan. Daaronder zat een soepele trui. Ik kon me voorstellen dat deze trui speciaal voor het reizen (omdattie zo comfortabel zit) is uitgekozen, het klopte niet in de rest van het beeld; nette broek en schoenen, keurige bril op het puntje van de neus en dan zo'n quasi sportieve fleecetrui.

Het hele ritueel van gaan zitten, jas en das uit, boeken en proviand te voorschijn halen, kaartje controleren, zakdoekjes zoeken, neus snuiten, nog een keer kaartjes controleren, duurde ongeveer een half uur. En dan komt die blik. Die blik naar elkaar. Dat ze elkaar begrijpen en dat het goed is.

Een andere keer zat ik ook tegenover een ouder stel. Zwijgzaam zaten ze naast elkaar. Keken naar buiten. Wisselden af en toe een knikje of oogcontact met elkaar. Op een gegeven moment pakte de vrouw een plastic zakje. Er zaten geschilde partjes appel in. Zonder een woord te spreken, aten ze deze samen op.
Ik zeg power to the older people!