Teek (door Kees)

Zondag vond ik een teek. Hij hing aan de achterkant van mijn linkerbovenbeen, waar ik hem nét niet kon zien. Mijn linkerhand ontdekte hem, ’s middags, onder de douche.
Eigen schuld. Teneinde een oude kippenren af te breken, had ik mij in korte broek temidden van struiken en hoog opgeschoten onkruid begeven, onderwijl laaghangende boomtakken optillend of opzij duwend.
Mijn hand wist niet wat hij voelde. Een zwelling met iets erop, iets kleins, wat je heen en weer kon bewegen, als het pitje op een alpinopet. Hand dacht: ‘Puist? Wat een rare.’ En toen wist ik het.
Teek.
Vroeger, toen iedereen overal rookte, trok je zo’n beest met blote vingers van lijf of hond, maar tegenwoordig is een kwart van de Nederlandse teken besmet met de Borrelia-bacterie, die de Ziekte van Lyme kan veroorzaken, dus was omzichtigheid geboden. Teken zijn namelijk slechte verliezers, die, wanneer je ze niet volgens de regelen der kunst verwijdert, gauw nog even hun maaginhoud je bloed in braken, wat de kans op een Lyme-besmetting vergroot.
Om een teek handmatig te verwijderen, bevochtig je een vingertop met speeksel en
draai je met die vingertop zachte rondjes over het tekenlichaam. Na een paar minuten laat de teek dan los. Maar dat wist ik niet en als ik het had geweten, had ik het niet gedaan. Ga me daar minutenlang zo’n ellendige teek staan verwennen: - de groeten.
Ik wilde mijn tekentangetje, maar kon het niet vinden en bedacht later dat ik het niet had kunnen gebruiken omdat die vermaledijde teek dus hing waar ik hem niet kon zien en om nou in spiegelbeeld te gaan staan klooien….
Ik reed naar de huisartsenpost in Groningen, alleen mijn billen op de bestuurdersstoel om Teek niet te pletten of anderszins te ontrieven, en voelde me een bolletjesslikker met een op barsten staand Belletje in zijn maag. Bolletje.
“Die heeft zich flink ingegraven,” sprak de arts en trok de teek met een pincet uit mijn been.
Lyme begint met een rood plekje op de plaats van de beet. Meestal verschijnt dit vier tot 10 dagen na de besmetting. Deze infectie vergroot zich in de loop van dagen of weken tot een ronde of ovale rode plek (met een diameter van soms wel 40 centimeter), vaak bleek in het midden.
Dit alles in haast. Ik moet weer naar de spiegel. Het rode plekje is er al, maar de achterkant van mijn linkerbovenbeen ziet er voor mijn leeftijd érg appetijtelijk uit.