BEDELEN

Ik leg jullie een vraagstuk voor waar ik niet uitkom.

Ik was deze dagen weer in Parijs, en daar reisde ik zoals gewoonlijk veel met de metro. In en rond de metro komen veel bedelaars voor, of mensen die om geld vragen, hoe zeg je dat politiek correct.

Er zijn verschillende types:

a) De uitzonderlijk goede muzikanten. Die staan in de gangen van de diverse metrostations, en het betreft vaak groepen, conservatoriumstudenten, zangeressen met muziekband, solisten met muziekband. Voor de rest van dit verhaal laat ik hen even buiten beschouwing, want eigenlijk zijn het geen bedelaars, maar straatmuzikanten. (En ze hebben een vergunning van de stad, vaak komt er zelfs beroemdheid van).

b) De muzikanten die in de metro springen, alleen of per duo, met een karretje met muziekinstallatie, ze zingen en spelen een stationnetje of twee lang en hoppen dan weer naar een ander compartiment.

c) De mensen die onderaan een metrotrap zitten en hun hand ophouden, soms met kind, soms gehandicapt, soms smekend: 'Un petit pièce, monsieur, un petit pièce?'

d) De heren (meestal geen dames) die in een metrowagon springen en een toespraak houden over waarom ze geen werk hebben en of we dus een muntje of een restaurantticket voor ze hebben. Soms ook doofstommen die smeekpapiertjes op je benen komen leggen.

En ik weet niet hoe ik moet reageren.

Nooit.

Hou ik, als ik iets geef, een systeem in stand? Moet ik bij iedereen apart gaan bedenken: ja, deze vind ik zielig genoeg, die krijgt iets? En wie is dan zielig genoeg, die met klein kind (afschuwelijk vind ik dat, het is hoe je het wendt of keert een soort kinderarbeid, maar hou je dat als je iets geeft in stand of ga je het tegen?), of is juist degene die niks zegt en alleen maar droevig zijn of haar hand ophoudt, zielig genoeg?

Moet ik de toespraakhouders iets geven? Alleen de heel goede muzikanten? Moet ik per categorie b-muzikant eerst gaan luisteren en dan bedenken of ik ze muzikaal genoeg vind? Maar ik wil eigenlijk niet tot dit soort overwegingen gedwongen worden, ik wil vaak ook helemaal geen muziek horen in de wagons.

En nog zoiets: iedereen spiekt altijd om zich heen om te zien wie er iets geeft. Meestal (heb ik het idee) wordt de gever meewarig aangekeken. Bovendien staan er overal in de metro borden dat het bedelen verboden is. Maar ja.

Wat te doen? Alles weigeren? Steeds beoordelen: zielig of niet zielig (maar dat is een dagtaak! En wie ben ik om te oordelen?)?

Lastig, lastig, lastig! Wie heeft er een gedragslijn die ik kan volgen?