Parker (Kees)

Vandaag verloor ik mijn vulpen. Een Parker, die mij in 1991 gewerd, na betaling van -omgerekend - 272,73 euro. Veel geld, nog steeds, voor schrijfgerief althans, maar mijn toenmalige 'literaire' en gezondheidsomstandigheden leken mij de uitgave te rechtvaardigen, zoniet te vereisen.
Wat ik gelijk had. Parker en ik schreven - onder meer - naar schatting 250 min of meer geslaagde gedichten (om van de honderden niet-geslaagden te zwijgen), een de 2000 benaderend aantal brieven, waarvan de nodige in het liefdesgenre, en bijna letterlijk talloze aanzetten tot columns, novelles, opstellen, polemieken, romans, verhalen, testamenten en wat niet al.
"Parker en ik". Lady Penelope zou vast "me and Parker" zeggen. ("Of course, m'lady.")
Onze samenwerking overkoepelt vijf adressen, twee hondenlevens, mijn ouders' sterven, vier liefdesrelaties, 13 buitenlandse vakanties (op Duitse, Engelse, Franse, Ierse en Italiaanse campings werkten we door - liefst bij gaslamplicht -, evenals in Belgische, Engelse, Italiaanse, Noorse, Spaanse en Welshe vakantiehuisjes), opperst geluk, onontsnapbaar verdriet, novembergrijze ziekteperioden en een kilo of 10.
Voor een lijvig autobiografisch geschrift vormt mijn Parker het gedroomde uitgangs- en middelpunt, maar naar ik heb begrepen, zijn 'goede' webteksten kort en bondig. U zegt het maar, ik voeg mij, zij het niet voorbij mijn principegrenzen. Mijn dochters spot wordt door mijn koudste kleren spoorloos geabsorbeerd. Of ik er ("wahaaaa!")niet mee wil ophouden mijn SMS- en MSN-berichten correct te spellen en van leestekens te voorzien. Nee, liefste schat: - peins er niet over aan jullie taaldebilisering deel te nemen.
Dochter. Een (1) was ze toen ik Parker plechtig ons huis binnendroeg. 'Papa's toverpen', 'heel duur', die ze niet mocht gebruiken, maar wel, in mijn bijzijn, vasthouden of - wat haar voorkeur had - strelen. Ze deed het van ontzag vervuld: - met dit mysterieuze, paarsrood gemarmerde, van een echt gouden pen voorziene schrijfvoorwerp maakte papa 's nachts gedichten die ze niet begreep.
Het laatste wat Parker schreef, waren mijn naam en een datum op de eerste pagina van het jongste en tezelfdertijd oudste werk van Nederlands grootste levende stilist en mijn - sinds een kwarteeuw - favoriete Nederlandstalige schrijver, Jeroen Brouwers. Na mij aldus van dienst te zijn geweest, werd Parker, tezamen met 'In het midden van de reis door mijn leven', achtergelaten op de bank in de woonkamer.
Ook Alyssa bleef in dat vertrek, zacht snurkend op haar matras. Zij houdt niet van alleen. Alleen botviert ze haar liefde voor mij en de mijnen op voorwerpen die erg naar ons ruiken. (Hand)schoenen en -doeken, slippers en slipjes, pennen. Ooit beet ze voor mijn ogen een bezemsteel doormidden, alsof het een Pringle was.