Voor Marieke (Kees)

Marieke V. vraagt mij op deze plek aandacht te besteden aan (a) de neustong, (b) het verschil tussen ‘players’ en ‘teasers’, en (c) het nut van relaties. Vanzelfsprekend voldoe ik aan haar verzoek. Nooit voelde ik behoefte níet aan een verzoek van Marieke V. te voldoen. Wel voel ik met regelmaat behoefte te voldoen aan verzoeken die Marieke V. mij helaas níet doet, maar dit terzijde: - voor je het weet, heb je een beschuldiging van ‘vette suggestie’ aan je broek.
Beginnen wij met de neustong. Onappetijtelijke naam voor een, mits deskundig bereid, buitengewoon smakelijke vis. De neustong draagt natuurlijk een Latijnse naam (Microstomus Kitt), maar heeft ook nóg een Nederlandse naam, die ik aangenamer vind dan ‘neustong’. Tongschar. Waarom sommige restauranthouders nochtans verkiezen tongschar als ‘neustong’ aan te bieden, is mij onbekend. Misschien vrezen ze dat hun clientèle ‘schar’ met ‘goedkoop’ of ‘gewoon’ associeert.
De neustong is de Hugo Brandt Corstius onder de vissen: aan de Belgische kust voert hij wéér een ander pseudoniem: Schotse schol.
Overige gegevens: oranjebruine rug, witte buik; zeer kleine bek, gelukkig wél met vlezige lippen; maximale lengte 70 centimeter; vanggebied: oostelijke Atlantische Oceaan - van de Witte Zee en IJsland tot de Golf van Biskaje – en Noordzee; voedingswaarde per 100 gram: 373 kilojoule, 89 kilocalorieën, 1 gram vet en 17 gram eiwit, waarbij aangetekend dat deze voedingswaarde geldt vóór de neustong alias tongschar alias Schotse schol alias Microstomus Kitt de pan in gaat. (Op een warme middag reed onze held, Microstomus Kid, op zijn trouwe paard Stormflits over de eindeloze prairie.)
Da’s één.
Het tweede wat Marieke V. mij voorlegt, is de vraag wat de Player van de Teaser onderscheidt en andersom. Gelóóf tenminste dat ze me dit voorlegt.
Welnu. Volgens mij zijn Players doorgaans mannen en Teasers meestal vrouwen. “Doorgaans” hè. En: “meestal”. Teasers suggereren opzettelijk, in te zijn voor iets waarvoor ze niet in zijn (te weten gedeelde lustbeleving), althans niet met degene jegens wie ze met opzet doen voorkomen in te zijn voor iets waarvoor ze niet in zijn (te weten gedeelde lustbeleving). Players doen precies hetzelfde, namelijk opzettelijk suggereren in te zijn voor iets waarvoor ze niet in zijn, maar het “iets” dat zij hun slachtoffer in het vooruitzicht stellen, is niet van vlees maar van, laat ik zeggen, ‘such stuff/as dreams are made on’.
De beweegredenen van Teasers en Players verschillen niet. Wat hen drijft, is verlangen naar ijdelheidbevrediging. Je zou zeggen: dat geldt alleen voor Teasers, Players willen méér, en dat wíllen ze ook, maar dat “meer” is niet wat hen drijft. IJdelheidbevrediging, mensen, - geloof mij maar, - en waarom zou iemand naar ijdelheidbevrediging verlangen? Uit onzekerheid. Naar mijn overtuiging zijn zowel P. als T., ofschoon fysiek niet zelden bovengemiddeld aantrekkelijk, chronische onzekerheidslijders.
Schrijf ik in een door zielkundigen gefrequenteerd blog. Alsof ik niet genoeg problemen heb.
Gauw naar drie. “Het nut van relaties”. Wow.
Wat beweegt Marieke V. ertoe dit onderwerp aan te dragen? Origineel, absoluut, maar glad ijs. En niet zo’n beetje ijs ook. Marieke V. zadelt mij op met een spiegelgladde ijsvlakte van horizon tot horizon. Maar wij versagen niet. ‘A man’s got to do what he’s got to do’. En deze man citeert vandaag, bij wijze van een der vele antwoorden, een ‘oud’ gedicht.


ALS IK JOU VERLIES

Als ik jou verlies
zal alles zijn als het was
voor je kwam.
Zo kan men het bekijken.
Alleen, je zou er zijn geweest
even vanzelfsprekend als vaders
als vingers, als namen
die wij moeten dragen.
Misschien zou het zijn als toen
de eik voor mijn raam was gekapt.
Een blik die doorschiet
terwijl hij wil worden gestuit.
Die leegte in leegte
die jij als enige ziet.
Zo’n verdriet, maar dan groter
en langer.