TERUG ZONDER KAAS

Ik ben er weer. Het waren mooie, interessante, vrolijke dagen in Aubagne, en ze waren gevuld met kaa... nee, met de Franse taal. SUPERGUPPIE heet in mijn hoofd nu voortdurend SUPERGLOUPI.

Maar de vlucht was flink vertraagd en dus kon ik lezen en dus kon ik de Franse taal enigszins terugdringen - en hoe kon ik dat beter doen dan door over Winston Bogarde te lezen?

Ja!

Want ik las dus het boek dat Marcel Rözer over hem schreef - DEZE NEGER BUIGT VOOR NIEMAND (geweldige titel).

Het is een boeiend boek. Niet alleen omdat Bogarde erin naar voren komt als een gedreven, oprecht, boos, emotioneel mens, maar vooral door de achter-de-schermen-stukken die erin staan over o.a. het Nederlands elftal in de VS en over de kleedkamer van Ajax.

En daar wilde ik iets over opbloggen.

Namelijk: hoe het Frans in mijn hoofd toch gedeeltelijk verdreven werd door... het Surinaams. Het Surinaams van Louis van Gaal.

Na het behalen van de wereldbeker in 1995 viert Ajax feest. De Surinaamse spelers zingen OENG BIGIE, dat 'Wij zijn groot' betekent. Maar wat gebeurt er? Van Gaal is zo gelukkig dat hij opeens opstaat en ook schreeuwt: 'Oeng bigie!'

Ik zag het voor me. Ik hoorde het hem roepen. En weg was het Frans.