Nog even Laika (door Bibi, een extraatje)

Elke dag nog denk ik aan Laika, het hondje dat vijftig jaar geleden zes maanden door de ruimte zweefde.

Dat komt ten eerste omdat de Spoetnik waarin ze zat nog steeds verschijnt als ik mijn computer aan zet. In de tijd dat ik aan het boek 'Laika tussen de sterren' schreef, moest ik er iedere dag naar kijken van mezelf. Om ten volle te beseffen wat er met haar was gebeurd. Om te zien hoe wij met dieren omgingen. Daarbij moest ik dat gevoel tijdens het schrijven niet al te veel laten doorschemeren in de tekst, maar voelen moest ik. En vooral: weten.
Toen het boek af was vond ik het verraad de Spoetnik met Laika weg te klikken. Alsof, nu het onderwerp was afgerond ze alsnog, ook door mij, zou worden afgedankt.
Dus Laika bleef.

Ten tweede staart ze me aan vanaf de muur. Want van Philip Hopman kreeg ik de tekening van het omslag.

En ten derde lees ik regelmatig nieuwe dingen over haar.
Op Youtube hoorde ik haar hartslag.
Ik ontdekte bovendien een filmpje waarop je Bjelka ziet, haar opvolgster die het er wel levend vanaf heeft gebracht.
En ik zag, op God mag weten welke website, een fotocompilatie van haar. Met op de achtergrond het beroemde liedje 'Volare'. Ik draaide kwaad het geluid uit. En wenste de cynicus die dit had bedacht een langzamere en eenzamere dood toe dan Laika overkwam. Maar... aan het einde van het filmpje stond geschreven dat dit liedje speciaal geschreven was als ode aan haar. Onzin, dacht ik en ging op onderzoek. Telkens werd het bevestigd, maar in de tekst niets over een hondje, over een spoetnik, over de ruimte in het algemeen. Alleen over vliegen, en zingen en een blauwe hemel. Over liefde en vleugels en een zekere 'jij'. Een jij die zeker geen vier pootjes heeft.

Goed.

Toen kwam de geweldige Thomas de Veen (wie houdt niet van hem) met het echte Laika liedje op de proppen. Zomaar, vorige week. Het is van Mecano. Het komt uit de jaren tachtig en ja: hier gaat het echt over de hond die de eeuwigheid werd ingestuurd. Het laatste zinnetje had ik zelf willen bedenken:

'Op aarde is er een hondje minder, maar aan de hemel staat een nieuwe ster.'

Luister hier en kijk naar een fotocollage op dit lied...

Laika - Mecano

era rusa y se llamaba laika
ella era una perra muy normal
paso de ser un corriente animal
a ser una estrella mundial

la metieron dentro de una nave
para observar la reaccion
ella fue la primera astronauta
en el espacio exterior

preparando esta ya el cohete para zarpar
el control en tierra dice a laika adios oh oh oh

en la base todo era silencio
esperando alguna senal
todos con los cascos en la oreja
oyeron a la perra ladrar

mientras en la tierra una gran fiesta
gritos, risas, llantos y champagne
laika miraba por la ventana
que sera esa bola de color
y que hago yo girando alrededor

preparando esta ya el cohete para zarpar
el control en tierra dice a laika adios
una noche en el telescopio
una nueva luz aparecio
nadie pudo darle una explicacion
al asomo del nuevo sol

y si hacemos caso a la leyenda
entonces tendremos que pensar
que en la tierra hay una perra menos
y en el cielo una estrella mas