SPUGEN

Als ik voorlees aan basisschoolkinderen kom ik de laatste tijd vaak over spuug te spreken. Dat heeft met een verhaal uit mijn boek PUP EN KIT te maken dat ik nogal eens gebruik.
Maar ik ben al langer gefascineerd door jongens die spugen (het zijn zelden meisjes). Ze lopen nog wel eens langs, hier, door de straat en spugen dan om de zoveel meter naast of achter zich.

Waarom doen ze dat? Ik heb het hier wel eens vaker genoemd geloof ik, maar het blijft me een raadsel. Kinderen zeggen dan meestal: uit stoerheid. Mijn eigen verklaring is dat het een oud Klein Duimpje-overblijfsel is, stoere jongens zijn de weg kwijt en ze hebben even geen broodkruimels bij zich.
Maar ik besef dat dat geen afdoende verklaring is.

De kinderen van een paar groepen 5 in Utrecht vandaag legden het technisch uit. 'Meester, het heeft met slijm te maken. Slijm in je keel. Ik heb dat zelf ook vaak.'
Of: 'Het kan ook zijn dat ze een vieze smaak in hun mond hebben.'

De beste verklaring kwam in de laatste groep. Een jongetje uit de wijk Kanaleneiland verklaarde: 'Dat komt als ze twee tongen hebben.'
'Twee tongen?'
'Ja, twee tongen, heb ik zelf gezien.'

Oké. Raadsel opgelost.