Desillusie.... door Marieta
Gisteren moest de tinverzameling nodig een beurtje hebben, vond ik. Al kuisend (wat een mooi woord is dat toch) gingen mijn gedachten terug naar de eerste keer dat ik de geefster hiervan ontmoette.
Komend uit Den Haag kwam ik terecht op een streekschool in Doorn. Deze school had een dame in dienst die “nuttige handwerklessen” gaf, zo heette dat toen nog. De juf was pas getrouwd zodat ik haar leerde kennen onder de naam van haar man.
Dat nuttige handwerken nam ze heel serieus.
Eens was ze bezeten van “frivoliteeën” en ze vond het zeer noodzakelijk, dat alle meisjes die techniek leerden. Stel je voor: rond de duim en wijsvinger van de ene hand worden wat draden gespannen, in de andere hand een spoeltje met draad eromheen in de vorm van een schuitje, een paar centimeter groot. Dat spoeltje wordt geacht door de draden heen en weer gehaald te worden, van boven naar beneden en van beneden naar boven enz. totdat er een zeer fijn kantpatroontje ontstaat.
Maar hoe ik ook probeerde om zo’n kantje te kweken, ik kreeg het niet voor elkaar terwijl ik toch echt aardig kon handwerken. Maar de juf was onverbiddelijk: er moest en zou een kantje komen………..
Enkele jaren later fietste ik met mijn vriendje op zondagmiddag naar zijn huis. Daar reed een dame een kinderwagen de oprit op. Je raadt het al……….jawel, de nuttig handwerkjuf. Ze was zijn oudste zus! Boos en tegelijk bibberend ging ik naar binnen en……… ze wist niet eens meer wie ik was. Had ik daar nu zo veel ellende voor doorgemaakt?
Overigens, toen ik een plaatje hierbij zocht kwam ik verschillende sites tegen van mannen die dit frivoliteeën als hobby hebben. Ook op de foto is het een man die hiermee bezig is. Hij gebruikt hier een haaknaald en het spoeltje hangt ernaast.
