EEN BELOFTE

Ik las in de Volkskrant een interessante column van nota bene Marcel van Dam.
Hij zet een paar klachten van de Nederlandse bevolking op een rijtje, o.a.
- alles is duurder sinds de euro
- er is meer criminaliteit
- de verzorgingsstaat brokkelt af
- werk verdwijnt naar het buitenland
- onze kinderen zullen het zwaarder hebben dan wij
- er is een steeds grotere terrorismedreiging.

En dan laat hij zien dat al deze zaken niet waar zijn.

Ze zijn gewoon niet waar! De bevolking is gegroeid, maar de criminaliteit is MINDER dan 25 jaar geleden! Er komt meer werk bij dan er verdwijnt! In de jaren zeventig waren er in Nederland en Europa meer terroristische aanslagen dan nu! En zo weerlegt Van Dam nog even door.

Waarom dan toch die somberte? Mede door het groeiend aantal media dat we tot ons nemen. Als je op zes verschillende plekken (eigen krant, gratis krant, internet en tv of radio) over hetzelfde vreselijke misdrijf hoort, denken onze hersens vaker aan criminaliteit.
Bovendien zegt Van Dam dat politici, willen ze een groot publiek bereiken, mensen emotioneel moeten raken. Bang maken is dan een beproefde methode.

Ik stel het hier allemaal wat sneller en simpeler voor dan Van Dam deed, maar de hoofdboodschap blijft: veel van ons geklaag is onterecht. De toekomst zou wel eens een grotere belofte kunnen zijn dan we nu denken.
Eh.
Tja.
Optimisten have more fun.