Uilenpark (door Marieta)

(Niet geschikt voor spinnetjes reddende mensen.)

Dichtbij waar ik woon is een jonge man enkele jaren geleden begonnen met vogels houden. Hij woont ergens in een stukje bosachtig gebied langs de Linge in het ouderlijk huis. Zijn vader, een onderwijzer, hield siervogeltjes als hobby, maar Robert begon met uilen naast de erfenis aan vogeltjes van zijn vader.

Tussen de boomstammen verschenen allerlei bouwsels met daarnaast open stukken met gaas en netten eromheen. Maar het bleef niet bij uilen. Er kwamen arenden, gieren en meer roofvogels bij. Maar ook soorten ooievaars, kraanvogels, zwanen en andere zwemmers. Het geheel werd langzaam uitgebreid met stinkdieren, een wasbeertje, lama’s. Zijn laatste aanwinst is wel een grote stap ineens: twee kamelen waarvan er één al snel een klein kameeltje ter wereld bracht. Om alles te kunnen bekostigen laat hij sinds enkele jaren bezoekers toe tegen een klein prijsje. Hij krijgt hulp van een aantal vrijwilligers.

Van het bestaan van dit ‘Uilenpark’ zoals het genoemd wordt, wist ik af, maar ik was er nog nooit zelf geweest. Eind augustus kwam het er toch van. Wat een ervaring. De dieren zijn zoveel mogelijk in een natuurlijke situatie te zien. Er zijn paden gemaakt, maar gewoon met houtsnippers en soms planken. Ergens op een pad staat een bordje: Pas op, overstekende kangoeroes.

Je kunt sommige dieren dus tegenkomen. Aan de buitenkant van het terrein is een grote weide. Daar lopen de kamelen. Ze verslinden hele broden, die Robert krijgt van de plaatselijke bakker. Het is een heel avontuurlijke tocht, daar in dat uilenbos. Aan het eind kijk ik even door de open deur van een schuur. Tegen de wand allemaal kleine hokjes op en naast elkaar waar diverse eieren uitgebroed worden. Op mijn vraag wat dat is antwoordt Robert eerlijk: "Dat is voedsel voor de roofdieren. Die eten alleen maar vlees in het wild en dus ook hier." "Maar", zo voegt hij er troostend aan toe, "we maken die muizen en vogeltjes wel eerst dood hoor."

Als je die hokjes ziet en weet dat die diertjes alleen gefokt worden om tot voedsel te dienen, komt dat aan de ene kant schokkend over, maar wanneer je je verstand gebruikt weet je, dat het in de natuur ook zo toegaat, alleen realiseren wij ons dat niet altijd. Robert is daar heel open over. De dieren die wij bewonderen zijn zijn verantwoordelijkheid en hij doet dat zo goed en natuurlijk mogelijk. Hoe zouden ze dat in de grote dierentuinen doen?