Geluk (door Bibi)

Op de foto de tent van een van de mooiste plekjes ooit. Natuurlijk zonder mensen in de wijdewijde omtrek.

Vandaag wou ik het eens over geluk hebben. Om te beginnen is geluk natuurlijk een taart in de oven. En omdat ik van het kerstdiner nog vier eiwitten in de ijskast had bewaard besloot ik eens merengues te maken. Dat had ik nooit eerder gedaan. Alleen ik had geen basterdsuiker in huis.
Het is een makkelijk recept volgens het kookboek: eiwit en basterdsuiker, klaar. Dat moest toch lukken. Maar in het buurtwinkeltje was de basterdsuiker op. Na enig aandringen (ik heb een hekel aan de supermarkt verderop) vond het meisje nog een aangebroken zakje in het magazijn met daarop de uiterste houdbaarheidsdatum: januari 2000. Zeven jaar over tijd. Maar ik, met een opvoeding waar ik gisteren over schreef, haal daar mijn neus niet voor op en liep vrij gelukkig naar huis en nu staan er zeven joekels van schuimpjes op een laag deuntje in de oven te soezen. Geluk.
Maar dan nu het echte Geluk. Echt Geluk valt eigenlijk niet voor te bereiden. Is die taart in de oven dus wel echt Geluk? Nee, die taart in de oven is tevredenheid. En tevredenheid heeft niets met Geluk te maken. Geluk is een dieper ademhalen. Onverwacht. Het overvalt je van achteren en het verlaat je voor je het eigenlijk goed en wel hebt kunnen voelen. Het is ondeelbaar. Ongrijpbaar. Onoproepbaar.
Er is eigenlijk maar een situatie waarin ik op mijn geluk kan gaan zitten wachten. Een moment waarvan ik van te voren zou kunnen vermoeden dat er misschien een geluksmoment aan zit te komen en dat is wanneer ik midden in de nacht in mijn eentje in de auto zit. Tot twee jaar geleden hoorde daar de motor ook nog bij, maar die is verkocht.
Het vreemde is dat Geluk vaak in herinneringen zit. In foto's. Dat ik Geluk dus achteraf beleef. Dan loop ik langs een beekje waarin ik even daarvoor mijn appeltje nog heb gewassen en dan weet ik: over drie dagen ben ik hier gelukkig om. Op dat moment ben ik innig tevreden dat wel, maar het Geluk komt later. Wat is dat toch?
Hoe beleven jullie, gastbloggers, Geluk? Kunnen jullie het voorbereiden? En terwijl ik hierover schrijf merk ik dat Geluk bij mij vaak in snelheid zit, in beweging. Die rolschaatsen van vroeger. Maar ook in fietsen en in hardlopen en van een berg afrennen, zo hard dat je benen het niet meer kunnen bijhouden, vallen, Geluk. Zwemmen in te hoge golven, de zee die je over de bodem meesleurt, het zand dat schuurt.
Het leukste spel met mijn broer was vroeger: samen op 1 fiets met een flinke aanloop keihard de bosjes in rijden zodat je over het stuur geslingerd werd en ongecontroleerd de struiken in vloog, Geluk. Geluk dus met een grote G van God.
Dat was het weer voor vandaag. Tot morgen.