Rust (door Marieta)
In de stilte na de storm een stukje over rust. Hopelijk is ieder weer zo'n beetje thuis of tenminste op weg naar huis. Hopelijk hebben weinigen schade kunnen vaststellen. Bij mij wel enkele omgewaaide heesters in de tuin die ik vandaag te lijf zal gaan. Snoeien en dan in kleine stukjes knippen is een rustgevende bezigheid en daarmee kom ik op....rust.....
Ben ik de enige die dit heeft? Wat “dit”?
Een waar gebeurd voorbeeld zal duidelijk maken wat ik bedoel.
Toen wij nog een stuk ligusterheg in de tuin hadden, was het mijn taak om die jaarlijks, soms twee keer per jaar, te snoeien. Ik haalde dan een electrische heggenschaar bij een kennis en was met een uurtje wel klaar, opruimen ingerekend.
Maar soms geeft het leven je zoveel gebeurtenissen dat je bijna geen tijd genoeg hebt om daarover na te denken en ze zo een beetje te verwerken.
De tijd was weer aangebroken dat de uitstekende takken geknipt moesten worden. Omdat het stuk heg niet onoverzichtelijk groot was pakte ik de kleine handsnoeischaar en begon takje voor takje af te knippen. Mijn buurman van rechts had dat een tijdje meewarig aangezien en vroeg: Ik heb wel een electrische heggenschaar, wil je die lenen?
Mijn antwoord: Nee, dank je, maar ik moet denken! Ik zag het vraagteken op zijn hoofd!
Er zijn bezigheden in mijn leven die ik opzoek om na te denken. Zo ook bijvoorbeeld sorteren. Als er veel tegelijk op mij afkomt zoek ik automatisch een werkje waarbij ik moet sorteren. Alsof daarmee ook mijn denkwereld gesorteerd wordt.
Ik hoor ook wel eens mensen zonder afwasmachine zeggen dat het samen afwassen vaak leidt tot een gesprek dat anders misschien niet zou hebben plaatsgevonden.
Dat is een klein beetje anders, maar het raakt wel aan mijn eerste beschrijving. Het heeft allemaal iets te maken met rust. Een rustgevend, bijna automatische werkje om na te denken of om samen wat diepgaander te praten.
Ben ik de enige die dit heeft?
