Ik wens iedereen een fijne en veilige en liefst zalige jaarwisseling en daarna een stralend nieuw jaar.
Vanaf morgen twee weken hier ons eigen nieuwjaarsgeschenk: the gastblogger we all have been waiting for -
Bibi Dumon Tak!
De foto is van Gerlinde de Geus.
Ver, ver vér op nummer één. Vanzelfsprekend.
Regisseur: Ang Lee
Screenplay: Diana Ossana en Larry McMurtry, naar het korte verhaal van Annie Proulx.
Hoofdrollen: Heath Ledger en Jake Gyllenhaal
Andere rollen: Anne Hathaway, Michelle Williams, Anna Faris, Linda Cardellini en Randy Quaid.
Ik heb lang geaarzeld tussen dit boek en ZOOP IN INDIA (en Arendsoog natuurlijk, maar die is nét buiten de grenzen van 2006 verschenen), maar uiteindelijk is mijn onbetwiste nummer één van dit jaar het boek PAARDEN STELEN van Per Petterson.
Toen ik in Finland was met Jan Paul en Bibi, schreef ik al iets over de Scandinavische liefde die rondwolkt tussen mijn moleculen. Die liefde is waarschijnlijk gevoed door de films die ik heb gezien die zich in Zweden of Noorwegen afspeelden. Films waarin het hartje zomer was, of hartje winter, en waarin de onuitgesproken vriendenbanden, of de onderkoelde humor, of het uitbundige vieren van de natuur en de zon, of de gezins- en familiefeesten een grote rol speelden. Al deze zaken komen terug in PAARDEN STELEN (of, op z'n Noors: UT OG STJÆLE HESTER). Maar in dit boek is er steeds ook de dreiging van onuitgesproken zaken, van geheimen die een leven kunnen verwoesten, van de zwarte onderstroom in de geschiedenis die alleen gekeerd kan worden door er met alle menselijkheid die we in ons hebben koppig tegenin te gaan.
De Noor Per Petterson kreeg voor dit boek vrijwel alle prijzen die er in het Noorden te winnnen zijn. Terecht. Ik heb meteen zijn andere in het Nederlands vertaalde romans aangeschaft en ga die snel lezen. Maar dit zal ongetwijfeld zijn klassieker zijn.
Toen ik in het voorjaar in Oslo was, raakte ik bij een vreemd concert verzeild. De schlagerzanger FINN KALVIK gaf een optreden. Ik dacht dat er een podium zou zijn, dat het misschien een klein theatertje was, maar het bleek een kroegje te zijn, waar even voordat Kalvik opkwam nog een groot scherm met een voetbalwedstrijd hing.
Ik was alleen, en op tijd. Dat moest ook wel, want er waren bijna geen zitplaatsen. Al gauw wurmden zich twee oudere dames naast me. Degene die tegen me aan zat begon te vertellen. Tussen de liedjes van Kalvik door werd ik op de hoogte gebracht van haar levensverhaal. De dame dronk flink door, en al gauw vroeg ze me of ze niet nog dichter tegen me aan mocht zitten, want 'ze had een zere rug'. Ik verstrakte. Hm. Nee. Het werd een gekke, beetje pijnlijke, maar toch ook interessante avond, en na afloop ging ik snel naar mijn hotel, maar niet nadat ze me deed beloven dat ik haar bij een volgend bezoek aan Noorwegen op haar werk zou opzoeken. Ze was bibliothecaresse op een school, en dan kon ik mooi over mijn werk vertellen. Ze wilde haar adres op een bierviltje schrijven, maar op de een of andere manier ben ik dat bierviltje rap kwijtgeraakt...
Hoe dan ook: naast van Finn Kalvik was ze groot fan van de Noorse literatuur en vertelde ze me dat ik één boek MOEST lezen. PAARDEN STELEN.
Waarom vertel ik dit?
Eh.
Omdat ik aan deze droevige dame toch maar mooi mijn nummer één-boek van 2006 heb overgehouden.
PAARDEN STELEN,
vertaald door Marianne Molenaar, uitgegeven door DE GEUS.
Flaptekst:
De 67-jarige Trond trekt zich terug in een huisje aan de oostkust van Noorwegen. Na de dood van zijn vrouw heeft hij zijn bedrijf en zijn huis verkocht. Nu woont hij alleen met zijn bastaardhond. Hij brengt de tijd door met praktisch werk: reparaties, voorbereidingen voor de winter. Een ontmoeting met een leeftijdgenoot maakt herinneringen los aan de zomer van 1948, toen Trond een jongen van vijftien was en de vakantie samen met zijn vader doorbracht.
Het was een zomer vol hooi, warmte, regen en mannen die hard hun best deden om het werk af te krijgen. Een perfecte zomer, totdat Trond voor het eerst in zijn leven de dood tegenkwam. 
Ik zag Teddy Thompson niet lang geleden als voorprogramma van Lucinda Williams in Paradiso, maar kende hem het hele jaar al. SEPARATE WAYS is zijn tweede album, en ik heb er vaker en meer naar geluisterd dan naar welke andere cd dan ook. Het is een album uit eind 2005, dus 'technically' hoort hij hier niet thuis, maar een stem die mijn luisterjaar zo overduidelijk kleurde verdient toch de eerste plaats.
Teddy is de zoon van beroemdheid Richard Thompson (gitarist, songschrijver) en van folkzangeres Linda Thompson. Teddy behoort tot de Rufus-clan, hij speelt vaak mee op de cd's van Rufus Wainwright, en op die van Rufus' zus Martha, en op die van Rufus' moeder en tante Kate en Anne McGarrigle. Zijn eigen vader, én Rufus én Martha doen dus ook op deze cd mee. De hidden track is bovendien een prachtig duet van Teddy met zijn moeder.
De hele clan is ook te horen op cd's die ik óók vaak heb beluisterd: die met de soundtrack van BROKEBACK MOUNTAIN (met zowel een heerlijk duet van Rufus en Teddy, alsook een prachtige solo-track van Teddy), en de soundtrack van de tribute to Leonard Cohen: I'M YOUR MAN. Op deze cd (en in de film) zingt Teddy onder andere het hypnotiserende lied THE FUTURE.
Maar het mooiste lied van dit jaar staat op zijn eigen cd: de titeltrack, SEPARATE WAYS. Het is te beluisteren via zijn eerste My Space pagina en nog wat ander materiaal beluister je op zijn tweede pagina.
Een fan schreef op amazon.com:
In my experience great albums are typically not those that grab you on first listening, but those that creep up on you and finally get under your skin until you can't stop playing them. This has been my experience with Teddy Thompson's second album Separate Ways. (...) Teddy himself has a rather flat but lonesome and infectious voice. His father plays sublime electric guitar on some of the tracks (...). It's arguably the lyrics, however, that mark this album down as a classic. It's been a long time since I've heard a songwriter bring such fresh, if cynical and self-pitying, insights into personal relationships and their almost inevitable breakdown. Moreover, despite his mere thirty years, he provides searingly contemptuous comment on the mundanity of modern life. This album is the best I've heard for sometime.
Mee eens. 
Jarenlang heeft ze ons opgevoed.
Jarenlang heeft ze ons laten luisteren naar mensen naar wie we nog niet eerder hadden geluisterd.
Jarenlang heeft ze ons lichtelijk bestraffend toegesproken.
Jarenlang heeft ze ons laten glimlachen.
Jarenlang heeft ze ons naar het puntje van onze stoel doen schuiven als er weer eens iets totaal onverwachts gebeurde.
Jarenlang heeft ze ons vrijer in ons hoofd gemaakt.
Jarenlang zijn we verliefd op haar geweest.
En vanavond presenteert ze haar aller-aller-aller-allerlaatste programma: SONJA.
Kijken dus, om 21.55 uur op 1.
En terugzwaaien. 
Arnon Grunberg is zonder twijfel onze allerbeste schrijver. En TIRZA is een van zijn allerbeste boeken. Ik genoot dit jaar ook van boeken van debutanten (bv. ART 285B van Christiaan Weijts) en van nep-debutanten (CHINCHILLA SONG van Emmanuel Lipp), maar dít boek, dat desolaat, pijnlijk en toch ook vol mededogen geschreven is, is voor mij hét oorspronkelijk Nederlandse boek van het jaar.
Fascinerend en schitterend, deze film van Sam Mendes over de Amerikaanse soldaten die zich ten tijde van de Golfoorlog doodverveelden in de woestijn. De film is gebaseerd op het autobiografische boek van Anthony Swofford. Ik vond de film op psychologisch niveau ongelooflijk spannend, en daarbij is het camerawerk magnifiek. En dan is er nog de hoofdrolspeler: Jake Gyllenhaal.
Nog niet zo lang geleden deed ik hier verslag van het concert van de Canadees-Franse zanger Pierre Lapointe dat ik bezocht. Nu dus zijn prachtige tweede cd op nummer één. Lapointe is al een superster in Canada, nu nog in Frankrijk, en meteen ook maar in Nederland. Luister gerust deze vier liedjes op zijn MySpace-pagina.
Misschien vraagt u het zich af - waar blijft de nieuwe gastblogger?
Ja.
Komt eraan!
Maar het leek ons beter 2006 met druk lijstjesverkeer te laten passeren en op de EERSTE dag van 2007 weer met een nieuwe gastblogger van start te gaan. Dus: maandag weer tweestemmige postings!
Van bloglezer en commentsplaatser Thomas kreeg ik de volgende 2006-film-top-vijf. En hij schreef er ook nog mooie onderbouwingen bij! (Dankjewel, Thomas!)
THE QUEEN (Stephen Frears)
Dat een personage dat zó leeft volgens kille protocollen en versteende tradities, zó levend en vooral invoelbaar wordt neergezet, zonder dat je ook maar een moment twijfelt aan de authenticiteit, maakt Helen Mirren mijn favoriet voor elke denkbare Oscar. In alle opzichten een oer-Britse film: een dijk van een verhaal, ingetogen en beheerst verteld, vol vakmanschap en tegelijkertijd liefdevol én voortdurend balancerend op het randje van droge satire.
MARIE ANTOINETTE (Sofia Coppola)
Nog een koninklijke film, maar dan over een vorstin die allesbehalve vorstelijk is. Coppola portretteerde de beruchte Franse vorstin als de adolescent die ze in eerste instantie was: onbevangen, onschuldig en ietwat leeghoofdig. Onder de oogstrelende beelden van de achttiende eeuw wordt geregeld twintigste-eeuwse new-wavemuziek gemonteerd, waardoor de parallel met hedendaagse spilzuchtigen getrokken wordt en blijft aandringen. De geschiedenis werd zelden zo beklijvend tot leven gewekt.
THE DEPARTED (Martin Scorsese)
Een grote, grootse film van Scorsese, starring the great, grand Nicholson, DiCaprio, Damon, Wahlberg en Sheen, verdient grote, grote lof. Wát een acteurs, ja, en wát doen zij het goed. En wát een verbluffend verhaal dat waanzinnige wending na waanzinnige wending neemt maar niet de geringste moeite hoeft te doen om geloofwaardig te blijven. Ik verwacht niet dat welke andere film ook waarin zóveel personages worden omgelegd, mij even juichend de bioscoop zal kunnen doen verlaten.
MATCH POINT (Woody Allen)
Hoge verwachtingen had ik, want ik ben zowel verafgodend Allen-fan, als kwijlend Johansson-fan, als trappelend Britse-upper-class-films-fan. En nu ben ik ook nog Jonathan Rhys Meyers-fan. Allen heeft een scalpel in zijn hand en snijdt met zijn verhaal langzaam de ogenschijnlijk ideale kleinzoon open en toont langzaamaan wat een doortrapt, egoïstisch, slecht mens er in zijn lichaam schuilgaat. Een slimme, wijze, gemene, spannende en heel huiveringwekkende film van de hand van een meester.
OBER (Alex van Warmerdam)
Tragikomisch is een van mijn favoriete kwalificaties. En daarom moet Ober erin, dé tragikomedie van 2006. Vol absurde grappen, zonder dat de draad van het verhaal verzandt in die absurditeit. En heel terecht zijn twee onbedaarlijk flauwe grappen zo vaak genoemd en geroemd: René van 't Hof als tergend traag oud vrouwtje in een eindeloze scène én het moment waarop ober Edgar secondenlang èèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèè zegt, tot verbazing van zijn medespelers en hemzelf. (De scenarist, ook personage, is in slaap gevallen op zijn toetsenbord.)
Een van de grootste, zo niet de grootste Amerikaanse schrijver is natuurlijk Philip Roth. Om van achterover te vallen was zijn ALLEMAN. Een diepe inkijk in het leven van een oude, zichzelf overbodig vindende man. En dat dan zo helder en ragfijn opgeschreven... Diepe buiging.
Uitstekende lichte én serieuze film over de grote verwarring bij de Engelse Royal Family na het overlijden van Princess Diana. Grootse prestatie van Helen Mirren in een grootse regie van Stephen Frears.
Ook al eerder aangeprezen, en nu op drie: Sufjan Stevens' SONGS FOR CHRISTMAS. De meest complete cd-kerst-uitgave die ik ken, met 5 schijfjes, een stripboek, verhalen, teksten, gitaarakkoorden, stickers en vooral prachtige vertolkingen van oude kerstliederen en heel leuke nieuwe kerstsongs als DID I MAKE YOU CRY ON CHRISTMAS DAY? (WELL, YOU DESERVED IT!).
Samen met eerdergenoemde Violeta zal de Duitse Tobias binnenkort gastblogger zijn. Ook hij stuurde zijn filmlijstje. Hier wordt, net als in het lijstje van Violeta DAS LEBEN DER ANDEREN genoemd. Deze film over een Stasi-verleden is volgend jaar in Nederland te zien, allereerst tijdens het Filmfestival in Rotterdam, en vanaf 1 maart ook in de bioscopen. Omdat beide deze film noemen, moeten we er ongetwijfeld heen!
De volgorde van Tobias' films is niet willekeurig, zijn nummer één is een echte nummer één:
1) Martin Scorsese: The Departed
2) Alejandro González Inárritu: Babel
3) Michael Haneke: Caché
4) Florian Henckel von Donnersmarck: Das Leben der
Anderen
5) Hans-Christian Schmid: Requiem
6) Sofia Coppola: Marie Antoinette
7) Michael Mann: Miami Vice
8) Woody Allen: Scoop
9) Sebastian Schipper: Ein Freund von mir
10) George Clooney: Good Night and Good Luck
De volledige titel van deze essay-bundel van Piet Gerbrandy luidt: OMROEPERS VAN OPROER, BREEKIJZERS VAN TAAL. Een serieus, eerlijk en streng leerboek over poëzie, over de functie van poëzie-kritiek, en nog wat aanverwante zaken. Door een meester die van onderwijzen houdt. Ik had er veel aan.
Een fantastisch-dromerig-vrolijke film van Michel Gondry (ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND) met in de hoofdrollen Charlotte Gainsbourg en Gaël Garcia Bernal. Heel fijn!
Eindelijk kwam dit jaar de tweede cd van Teitur uit: STAY UNDER THE STARS. Ik schreef er hier al over. Ik las in een recensie dat deze songs net zo goed tot hun recht komen in een klein theatertje als aan een kampvuur. Mooi gezegd. En de cover van Jerry Lee Lewis´ GREAT BALLS OF FIRE is de cover van het jaar. Luister anders even hier.
Een tijdje geleden hadden we hier een flinke discussie over het wel of niet geld geven aan bedelaars. Onlangs heeft de gemeente Rotterdam mensen opgeroepen niet meer aan bedelaars te geven; bedelaars hebben meer aan hulpverlening, zegt men.
Dagblad TROUW vroeg Harry Mulisch om een reactie. Zijn mening komt verrassend overeen met dat wat Bibi en Sebastian als reacties gaven op mijn vraag-van-toen.
Een paar interessante citaten:
'Bij bedelaars is er niets op tegen om je gemoed te laten spreken. Hoe ziet hij eruit? Wat is het voor kerel of vrouw? Een arme vrouw met een hondje, die kan van mij best een paar euro krijgen. En dan wil ik niet dat de burgemeester gaat zeggen dat dat niet de bedoeling is. Verslaafden en profiteurs heb je overal, ook onder Rotterdamse ambtenaren.'
Op de vraag of bedelaars teveel verdienen: 'Dat zou je over iedereen kunnen zeggen. Iemand met een goed salaris kan een fles jenever kopen. Dat is toch ook geen reden om te zeggen: hij kan zoveel drank kopen, we gaan zijn salaris verlagen.'
Violeta, die ik in Berlijn heb ontmoet, en die een toekomstig gastblogger is, stuurde me haar filmlijstje. Violeta is een eerste-klas-filmkijker, ze ziet zeker één film per week, en meestal meer. Ze kon geen oplopende top tien maken, maar dit zijn haar dertien beste films van het jaar, in alfabetische volgorde:
- Alejandro González Iñárritu: BABEL (USA/ Mexiko)
- Ang Lee: BROKEBACK MOUNTAIN (USA)
- Michael Haneke: CACHÉ (France)
- Daniel Burman: DERECHO DE FAMILIA (= FAMILIY LAW)
(Argentina)
- Florian Hoffmeister: DREI GRAD KAELTER (= THREE
DEGREES COLDER) (Germany)
- Niels Arden Oplev: DROMMEN (= WE SHALL OVERCOME)
(Denmark)
- Florian Henckel von Donnersmarck: DAS LEBEN DER
ANDEREN (= THE LIFE OF THE OTHERS) (Germany)
- Jonathan Dayton: LITTLE MISS SUNSHINE (USA)
- Hans-Christian Schmid: REQUIEM (Germany)
- Michael Winterbottom: ROAD TO GUANTANAMO (UK)
- Benjamin Heisenberg: SCHLAEFER (= SLEEPER) (Germany)
- Michel Gondry: SCIENCE OF SLEEP (France)
- Pedro Almodóvar: VOLVER (Spain)
De jonge Franse schrijver Florian Zeller schreef dit boek over een schrijver die naar een congres in Egypte gaat. Het boek gaat ook over onze huidige samenleving (de Franse dan), en is een prachtige essay-achtige roman.
Aan het begin van dit afgelopen jaar zag ik deze spannende film van regisseur Bennett Miller. CAPOTE gaat uiteraard over hoe de schrijver Truman Capote zijn boek IN COLD BLOOD schreef, maar was vooral zo'n genot vanwege de hoofdrolspeler: Philip Seymour Hoffman
Een van de nieuwe Franse ontdekkingen van dit jaar is de zanger/liedjesschrijver die luistert naar de naam Babx. Ik hou erg van zijn stem, en van zijn gevarieerde, eigenzinnige, maar toch soms heel klassieke chansons. Via bovenstaand linkje valt het een en ander te horen.
Dit boek van Julian Barnes gaat over de historische figuur Arthur Conan Doyle, die een 'zaak' moet oplossen: een ernstige discriminatie-zaak. Het is een wijs boek, maar tegelijk een boek waarin je maar door en door wilt lezen. En een verrassende stap in Barnes' toch al geweldige oeuvre!
Ik schreef er onlangs al over. De laatste film van Robert Altman, met een sterrencast van Meryl Streep, Garrison Keillor, Lily Tomlin, Woody Harrelson, Lindsay Lohan en Kevin Kline. Ze hebben het geweldig naar hun zin in dit gedeeltelijk geïmproviseerde verhaal, en dat plezier springt over op de kijker.
In het aangezicht van de dood zong Johnny Cash nog deze pure songs. Over dood, over liefde, over het geloof. Oprechter kan bijna niet. Onder leiding van Rick Rubin ook nog eens prachtig opgenomen. Je hoort Cash (soms met moeite) ademhalen, en de vingers van de gitarist over de snaren glijden.
Vergis ik me, of is T SCHAEP MET DE VIJF POOTEN de grootste eindejaarshit van de televisie? Feit is in elk geval dat ik van de ene verbazing in de andere val als ik ernaar kijk. Bij dit programma heeft de een de ander opgestuwd in geweldig presteren, dat is duidelijk.
Allereerst de acteurs: Loes Luca, Pierre Bokma, Carry Tefsen, Marc-Marie Huijbrechts en Georgina Verbaan: ze schitteren allemáál. Elke scène is raak, in elke dialoog valt wel iets te grinniken. Het is een genot om deze acteurs aan het werk te zien.
Maar ook de regie en de teksten zijn formidabel. Het geheel zit boordevol met gein. Met ingehouden gein, waardoor het allemaal des te beter aankomt. Frank Houtappels heeft ongelooflijk goed werk geleverd door de serie, op basis van de teksten van Eli Asser, compleet in z'n waarde te laten, maar toch op de juiste momenten bij te punten.
De liedjes zijn voortreffelijk in beeld gebracht, en als er dan ook nog een heerlijke bijrol van Adèle Bloemendaal is dan kan het niet meer stuk. Het enige jammere is dat er slechts acht afleveringen zijn...
Kijk. Kijk. Kijk. Want T SCHAEP hoort bij het beste dat de Nederlandse televisie te bieden heeft.
Dit debuut van de jonge Brit Gautam Malkani gaat over Jas die in een bende desi-jongeren (jongeren van Aziatische afkomst) in Londen zit. De schrijver heeft heel veel kennis van zaken, het boek is in overtuigend slang geschreven, er gebeurt veel, en de uitleg van de sterke vertelstem, en ook zijn humor en zijn paniek, dompelen de lezer volledig onder in deze onbekende wereld.
De laatste film van Woody Allen, SCOOP, viel een beetje tegen (maar was toch nog amusant), maar deze voorlaatste, MATCH POINT, was heel sterk. Heel venijnig ook, en eng, en geen enkele grap te bekennen. Prachtig spel van Scarlet Johansson en vooral Jonathan Rhys-Meyers.
Op zeven de live-cd van de Franse zanger Raphael. Meestal houd ik niet zo van live-cd's, maar deze is heel erg goed. Raphael is het waard om ook in Nederland bekend te worden. Kijk bv even hier.
Voortgaand op de sociale temperatuur in de stad of het dorp waar je woont, introduceer ik vandaag Vitamine O. Ik ben namelijk al de Maurice de Hond van de sfeermeting, en nu wil ik ook graag de Midas Dekkers ervan worden.
Naast alle ABCQ-vitamines die ons lichaam nodig heeft ben ik ervan overtuigd dat ook Vitamine O ons leven zeer goed doet.
Ik was vandaag in de sportschool en de beheerder kent zijn gasten. Hij komt regelmatig een praatje maken, hij kent ons bij naam en hij onthoudt wat we de vorige keer hebben verteld. Dat is heel aangenaam.
Eenzelfde vriendelijke ervaring kun je opdoen bij serveersters van het restaurant waar je vaker komt, bij de kassières van de supermarkt die je bezoekt of bij de lokettistes van het postkantoor waar je je pakjes af haalt.
Ik geef toe: vaak zijn die dienende dames en heren juist níet de meest klantvriendelijken, maar als er wél een talent bijzit, dan doet dat iedereen goed. Je loopt toch net met een lichtere stap de winkel, de sportschool, het postkantoor uit.
Ik noem dat Vitamine Omgeving - Vitamine O, dus.
Een vitamine die misschien niet onmisbaar is, maar wel prettig aanvullend.
Dus: wie bepaalt jullie Vitamine O-peil? Bij welke winkels, instanties vullen jullie je Vitamine O-tekort aan?
DE VLOEIBARE JONGEN van Thomas Möhlmann was voor mij de grootste verrassing in de Nederlandse poëzie, dit jaar. Overigens genoot ik evenzeer van DONKERE ARENA van Jan Willem Anker en van DE HERFST VAN ZORRO van Al Galidi, en ik heb LIEDJES van Nachoem Wijnberg nog niet gelezen, maar wat ik eruit hoorde was prachtig - maar dat laat allemaal niet verlet dat Möhlmann met zijn verhaalachtige elementen een nieuw, spannend dicht-universum schiep dat ik zéér graag las en herlees.
Ik heb er al eerder over geblogd, maar van deze film werd ik vrolijk, vrolijk en nog eens vrolijk. Geregisseerd door Jonathan Dayton en Valerie Faris en de stralende hoofdrol is voor de kleine Abigail Breslin.
Futuresex/Lovesounds van Justin Timberlake is verrassend, gek, wendbaar en briljant geproduceerd. De hit SEXYBACK is het prijsnummer van de cd.
Zo, ik ben aan het testen wanneer Edward zijn inloggegevens verandert, zodat ik niet meer kan bloggen;) Vanaf morgen zit ik echter in de rollarcoaster van Roodkapje en de Zware Jongens, een familievoorstelling, zoals dat heet, waarin ik, hoe kan het ook anders vooral ook de volwassenen amuseer, onder andere hiermee:
"Ik haat hem nog meer, dan ki.. ki.. "
- "Kippen?"
"Nee nee, kin kin kin kin...KINDEREN! Met hun kleine armpjes, hun kleine beentjes en hun kleine hoofdjes! Allemaal zó onbelangrijk, maar toch zoveel aandacht krijgen. Want oh oh oh wat zijn ze schattig, en wat praten ze lief!!!"
Leuk om te spelen, en ik praat ook steeds met de kinderen, die ik als rare, kleine mensen zie. Maar help me hopen dat ik niet depressief word van (de weg naar) Hoogeveen, want daar is morgen de premiere.
Ik vond het een eer om voor jullie te schrijven, en beloof plechtig jullie zowel hier als in boekvorm te lezen, of te horen, als jullie overstappen op luisterboeken, mét een geurtje. Misschien worden jullie in de toekomst wel weer verhalenvertellers, live voor publiek, in de tijd dat boeken en luisterboeken allemaal digitaal gekopieerd worden en dus niet rendabel meer zijn. En we hebben tijd zat om het allemaal mee te maken, als we nu ff die verzekering afsluiten, van de cryonisten, zodat we samen ontwaken in de toekomst, op ons privéplaneetje, vol pratende dieren, met een verjongd en eeuwig blond lichaam. Onze ideale steden zullen er verrijzen, met brede rivieren, die snel door oneindig hoogland gaan.
Bah! Intertekstualiteit! Als ik door zou bloggen, zou dat mijn volgende onderwerp zijn...
Oud-gastblogger Mathijs Werring stuurde me zijn cd-top tien van dit afgelopen jaar. Hier is het - het favoriete luisterlijstje van Mathijs!
1. Keane - Under the iron sea
2. Christina Aguilera - Back to basics
3. Nelly Furtado - Loose
4. Beyoncé - B-day
5. Lily Allen - Alright, still
6. Ilse deLange - The great escape
7. Pink - I'm not dead
8. Sugababes - Overloaded - The singles collection
9. Justin Timberlake - Futuresex/Lovesounds
10. Skin - Fake chemical state
Eén van deze cd's staat ook in mijn top tien... Op acht! Maar dat post ik morgen...
Het is bijna Kerst en dus doet iedereen snelle boodschappen. Zo ook hier in Rotterdam. Maar de sfeer was goed.
Hoe ik dat kan weten?
Dat kan ik weten omdat ik een prachtig sfeer-meetinstrument heb ontwikkeld. De sociale temperatuur van een stad of een dorp kun je volgens mij namelijk meten aan de aard van de tegen-elkaar-oploopjes.
Tegen-elkaar-oploopjes, nooit van gehoord?
Je loopt op een plek waar veel mensen zijn en iemand die jou tegemoet komt dreigt recht tegen je aan te lopen. Een van jullie moet uitwijken naar links, of naar rechts, en beide doen dat niet, of verkeerd, zodat jullie alsnog tegen elkaar oplopen. Zachtjes. Misschien zitten er nog wel drie schijnbewegingen tussen, maar zo'n vriendelijke botsing heet dus een tegen-elkaar-oploopje.
Als de sfeer in een stad slecht is, gehaast, geïrriteerd, dan verlopen die tegen-elkaar-oploopjes brommerig. Misschien wordt er zelf bij gescholden.
Als de sfeer goed is, dan lacht men terwijl men botst, men maakt verontschuldigende gebaren en vervolgt zijn weg.
In mijn geval, vandaag, werd ik zelfs op de schouders geklopt door een aardige oudere Marokkaanse meneer, en even later werd ik (ja, ik had vanochtend twéé oplopen!), na het clashje, hartelijk omhelsd. Ik omhelsde mee.
Voilà. Ik ben de Maurice de Hond van de sociale temperatuur. En ik voorspel Rotterdam een ruimhartige kerst.
VERSLEUTELD VERLEDEN van Wesley Stace is een Victoriaanse roman over het vondelingetje Rose, dat opgevoed wordt als een meisje, maar eigenlijk een jongetje is. Dit is zo'n heerlijk doorleesboek, met prachtige, flimische scenes.
Prachtige muziekfilm van James Mangold, over het leven van Johnny Cash. Met een verbazingwekkende Joaquin Phoenix als Cash en een al even verbazingwekkende Reese Witherspoon als zijn vrouw June Carter-Cash.
Naast een van de mooiste cd-titels ooit, weer een nieuw werk van de geweldige jonge bluegrass-instrumentalist, zanger en songschrijver Chris Thile, ook bekend van de groep Nickelcreek.
Denken jullie dat er in de nabije toekomst iets fundamenteel nieuws wordt uitgevonden? Bedenk dat we 15 jaar gelden geen mobile telefoons hadden, geen internet, geen DVD’s, nog maar net CD’s, PC’s die we als typemachines gebruikten...
GSM’s zullen nog meer apparaten vervangen dan ze nu al doen: afstandbedieningen, stereo-installaties, PC’s, Tom-Tom’s, gamedecks en DVDspelers. Je plugt ze gewoon in, bij een beeldscherm en een versterker. Vloeit nog voort uit de digitale revolutie voor beeld en geluid. Wat overblijft is geur! De smellovision schijnt er nu toch echt aan te komen! De geurinformatie van de geurDVD gaat naar een machine, met een aantal patronen, waarvan de inhoud, in allerlei combinaties, allerlei geuren kan nabootsen. Zoals er basiskleuren zijn, zijn er ook basisgeuren. Heel precies werkt het echter nog niet en er moet ook een goed afzuigsysteem zijn, dat een geur snel weg kan halen!
Vreselijk? Ik ken veel films die ik niet in geur zou willen meemaken, maar ik vind het toch spannend. Er wordt ook al met geur gewerkt in winkels. De dennegeur bij V&D en bij tweedehandsautoverkopers rukt de geur van nieuwe auto’s op, verspreid via de warmeluchtblower bij de ingang. Een combinatiegeur van autolak, nieuw leer en rubber. Misshien een idee voor een boek: een geurtje?
Maar wat verder? Drastisch zal de nanotechnologie zijn, waardoor kanker bestreden zal worden van binnenuit, en waarbij zelfs gedacht wordt aan het verjongen van cellen. De levensverwachting kan dan worden opgerekt tot 150 en uiteindelijk nog veel verder. Mensen van 40 zijn in de toekomst kinderen!
Overgwaaid vanuit de VS is er een bij rijke mensen populaire verzekering die ervoor zorgt dat je lichaam na het overlijden wordt ingevroren. Bloed eruit, andere vloeistof erin, en dan heel snel invriezen. En dan wachten tot jouw ongeneeslijke ziekte, of je letsel behandeld kan worden. Het is al gelukt om kleine zoogdieren vanuit bevroren toestand weer tot leven te wekken. Levert je volgens die verzekering veel meer ‘leef- tijd’ op dan je ziektekostenverzekering.Lees en huiver!
Zo, nu jullie: welke revoluties zien jullie komen? Welke uitvindingen? En zijn jullie daar blij mee?
HET TUINHUIS van mevrouw Hella S. Haasse. Prachtige, geheimzinnige verhalen van de grote dame van de Nederlandse literatuur. Tevens het begin van een prachtig vormgegeven uitgave van haar verzameld werk.
Een lieve Frans-Canadese familiefilm, met erg veel fijne muziek. Gechreven en geregisseerd door Jean-Marc Vallée.
De tweede cd van Wende Snijders! Een heftige, stoere cd, met niet alleen Franse chansons, maar ook (zelfgeschreven) Nederlandse liederen.
Een totaal persoonlijk lijstje dus, want ik zag niet alle films (ik miste oa THE WIND THAT SHAKES THE BARLEY, LIGHTS IN THE DUSK, BORAT, BREAKFAST ON PLUTO en SYRIANA...) , ik las niet alle boeken (ik neem alleen boeken voor volwassenen op, en alleen boeken die verschenen zijn in 2006), en ik had natuurlijk een behoorlijke tunnelvisie waar het de cd's betreft. Sorry. Maar vandaag dan toch maar de nummer tiens.
En voeg gerust eigen lijstjes toe, please please zelfs. Wie me een toptienlijstje toestuurt op edwardvandevendel@chello.nl krijgt een eigen posting hier, alvast dank!
Ik zei het al: ik HEELMOOIROODHARTJE lijstjes!
Vandaag is het eindelijk zover: na maanden in de Nederlandse ambassade in Syrië te hebben geleefd, komen Sara en Ammar weer terug naar Nederland. Nog deze middag worden ze op Schiphol verwacht. Sara en Ammar vluchtten naar de ambassade omdat hun Syrische vader, die hen ruim twee jaar geleden voor een vakantie naar zijn land meegenomen had, weigerde hen terug te laten gaan naar hun moeder, Janneke Schoonhoven.
De vlucht van Sara en Ammar was afgelopen zomer. Op de ambassade verbleven ze onder de hoede van het personeel. Deze week ging Minster Bot naar Damascus, met dit mooie resultaat. Geweldig.
Morgen is het alweer de laatste Sebastiandag... Twee weken gaan snel, zélfs voor een gastblogschap! Althans, dat vind ik. Sebastian, dank je wel voor je postings, al dan niet met emoticons :-)
Je hebt voor mooie stukken en voor discussies gezorgd, en dat houdt dit blog zeer levendig. Hopelijk blijf je wel lezen en schrijven hier?
Voor jou en Simon een heel fijne kerst en alvast een geweldig mooi 2007!
Aansluitend op mijn discussie met onder andere Kees en Bibbi: wat is er tegen smileys/emoticons? Ik vond het, toen ik me net op MSN begaf, wel FF wennen, maar inmiddels vind ik het heerlijk om ze te gebruiken. Ze zijn kort en bondig. Ze geven je de mogelijkheid om naast lettertjes een gezichtsuitdrukking mee te geven.
En ik ben ook voor de andere vormen van jongerentaal: SMS-taal, slang, etc. Ik vind dat het de taal verrijkt en ik hoop dan ook dat het doordringt tot de officiële schrijftaal.
Aangezien een smiley, bijvoorbeeld een knipoog, meerdere consequenties kan hebben, hebben ze soms ook een poëtisch effect. Ze kunnen een suggestie, of lichte ironie aangeven. Ze kunnen alles wat er is gezegd in een ander daglicht stellen. Of ze zeggen iets wat iemand niet met woorden durft te zeggen, zoals echte blikken ook kunnen doden, kietelen een strelen...
Gebruik ze :)
Heyyyy there dear ms Bibi,
In het stadje Porvoo zagen we bij een gewoon huis een waarschijnlijk door de ingerichte lego-etalage! En op de foto zagen we ook onszelf. Overigens is de dame op deze foto vandaag jarig: BIBI, van harte!!!!
