Verkeerde spiegels (Sebastian V)

Jongens die op meisjes vallen doen niet heel erg hun best om zelf op een meisje te lijken. Meisjes die op jongens vallen hebben evenmin de neiging om zich te spiegelen. Niet zo gek zou je zeggen, maar jongens die op jongens vallen willen vaak precies zo uitzien als de types waar ze op vallen. Knap stom!

Gisteren zat ik in een café met een mooie, dunne, ietwat meisjesachtige jongen. Niet voor het eerst, want deze categorie jongens belichamen globaal gezien dat wat ik erg leuk kan vinden. Maar aangezien ik volledig voorzien ben, was het geen ‘date’, zoals dat heet (ik zou het jonge heerschap vertellen over zang- en acteeropleidingen in Amsterdam). En omdat het geen date was, voelde hij zich vrij om te zeggen dat hij me aantrekkelijk vond. Leuk om te horen, temeer ik hem met hetzelfde toekomstloze compliment kon verblijden.

Dat compliment liet de jongen zo van zijn smalle schouders afglijden, om vervolgens gaan te oreren over trainingsschema’s. Ik moest eens weten hoe breed hij over een tijdje wel niet zou zijn. Wel NIET inderdaad, want ik zag meteen dat hij qua bouw nooit overtuigend breed zou kunnen worden. Kansloze missie! Erger nog: een zinloze missie... nee, zelfs een esthetische kamikaze missie. Als deze jongen nep-breed, of zelfs werkelijk breed zou worden, zo als ik (van nature) ben, dan zouden zijn (van nature) vrouwelijke trekjes hem beslist misstaan en zou ik hem ook als plaatje véél minder aantrekkelijk vinden. Ik zie het al voor me: brede schouders, brede bovenarmen, en dan die dunne polsen, en die elegante handen.

Maar ik begreep zijn denkfout heel goed. Zelf wilde ik vroeger androgyn zijn, zoals David Bowie, of Leonardo di Caprio. Sjaaltjes, lang haar dat ik met een geoefend zwierige zwaai uit mijn gezicht veegde, semi-vrouwelijke kleren, het mocht allemaal niet baten. Sinds ik snap dat het androgyne niet haalbaar en niet wenselijk voor mij is, voel ik me prima thuis in mijn stoere, en toch gevoelige lichaam, dat ik daarvoor zo haatte. Opposits attract, want sindsdien, en werkelijk pas vanaf dat moment, vallen de jongens waar ik op val, relatief vaak ook op mij.

Weg die spiegels! Bindt de Narcissus in jezelf een blinddoek voor, zodat je echt kan zien.