GRIEKS LICHT

Ooit las ik 'Honderd deuren' van Maria Stahlie. En ik las verschillende reisboeken van mijn grootste geliefdste Nederlandse schrijver Alfred Kossmann. En in al die boeken kwam het Griekse licht voor.

En nu zie ik het zelf. Het regent hier weliswaar een beetje (het regent ongemerkt, weggeblazen regen is het, het zijn druppels in drag), maar het licht is zoals ik ooit las.
Dat betekent dat het strak opgespannen is. Het is licht dat als door een Olympische Haan uitgekraaid. Daarbij vergeleken lijkt het (toch ook respectabele) licht in Nederland weggelekt uit het plastieke zakje van een petshop-goudvis.

We lopen hier in het licht als in een eindeloze, nieuwe, nog niet ingerichte sporthal. Vrolijkheid blijft erin hangen, in dit licht, gedoe wordt gezuiverd.
Ik kan het iedereen aanraden. Zelfs als het regent.

En verder heb ik gisteravond weer mijn smaak-plaats-hemelgerecht kunnen eten: rijst in wijnbladeren. Dolmadakia.

En verder ook al niks te klagen. Tot morgen.