het schaamtestapeltje (door Frank)

Voer voor de boekendiscussie.

Het stond al maanden op mijn lijstje van ‘dingen die ik moet doen’. Het werd ook steeds harder nodig. Er waren stapels aan het ontstaan, die langzaam maar heel zeker terrein wonnen. Ze kropen steeds hoger over de tafel en mijn bureau. Nog net niet in de keuken, maar op mijn nachtkastje (een houten boekenstapel) was al geen plek meer. En nu, na de hele boekendiscussie van gister en vandaag, ben ik dan toch mijn boekenkast opnieuw gaan inruimen.

Hoe doe je dat in vredesnaam? Wat komt waar? Is Harry Potter fantasy of kinderboek? En moet ik alvast een plekje overlaten voor deel 7? Het duurt nog ruim een maand maar toch.

Blind alfabetisch kan niet. Dat vertik ik. Boeken hebben genres en sommige boeken zijn vriendjes. Die moeten naast elkaar omdat ze anders ongelukkig worden.

Ik hoorde een verhaal van de eigenaar van een tweedehandsboekwinkel. Hij had een opdracht gekregen van een bedrijf om de kasten in een vergaderruimte van boeken te voorzien. Op kleur. Welke boeken het waren, waar ze over gingen, maakte allemaal niet uit. Als er maar een rode en een oranje en een gele plank was. Hij kreeg betaald per meter boeken die hij neerzette.

Op de fotosite Flickr is een verzameling foto’s van boekenkasten waar mensen zelf aantekeningen bij hebben gemaakt. Hoe specifieker de opmerking hoe leuker. Niet alleen hier staat fictie en hier naslagwerken, maar ook titels en voor welke verjaardag iemand het boek gekregen heeft. Dit vond ik een hele leuke foto. Vooral de aantekening “This is the rudest book we own.” En dat je dan niet kan zien welk boek het is.

De indeling van mijn kast is eigenljik nog steeds willekeurig. Grofweg is hij ingedeeld op genre, alles van één schrijver staat bij elkaar en verder is het zo’n beetje gevoelsmatig. Boeken waar ik heel blij mee ben, nederlands canon, kinderboeken, fantasyboeken, poezie, theater. Er zal ook nog wel een plank ‘overig’ komen.
En ondertussen groeit het schaamtestapeltje.

Op het schaamtestapeltje liggen de boeken die ik al een hele tijd in huis heb en nog steeds niet gelezen, ook al weet ik dat ik ervan ga genieten.
De kus van Esau bijvoorbeeld, van Meir Shalev. Die man schrijft prachtig. En Theorema van Pier Palo Pasolini moet ik nog steeds uitlezen. God’s gym van Leon de Winter en Tolstojs De dood van Iwan Iljitsj en die dikke pil van Gabriel Garcia Marquez; Leven om het te vertellen. De stapel groeit nog steeds.