HANDTEKENING

Vandaag was ik op verschillende scholen in Utrecht om voor te lezen en iets over mijn werk te vertellen. Het was erg leuk. Het meest bijzondere was het bezoek aan twee 'kopklassen', met 13- en 14-jarigen die nog maar een paar jaar in Nederland zijn. Zulk soort lezingen, met zulke uitstekende docenten, en zulke enthousiaste, spetterende leerlingen, zijn een cadeau aan de voorlezer.

Bij de laatste groep, een groep 5, vroegen de kinderen om een handtekening. Eén jongetje kon alleen maar 'wowwww' zeggen, toen ik een handtekening op een blaadje zette.
'Ik heb nog nóóit een handtekening gehad van iemand, en nu heb ik er één!' riep hij.
Hij straalde.
Maar opeens corrigeerde hij zichzelf. 'O, nee, dit is de twééde handtekening die ik van iemand heb gehad! Wowww!'
Zijn buurjongetje vroeg hem van wie hij dan de eerste handtekening kreeg. Het buurjongetje zei: 'Van een voetballer, zeker?'
'Ja,' was het antwoord. 'Van een voetballer.'
'Van welke?' vroeg ik, denkend dat, gezien zijn geweldige geestdrift, die eerste wow-handtekening wel van een héél belangrijke voetballer moest zijn.
Maar dat lag anders.
'O,' zei hij. 'dinges.'

Even was het 1-0 voor de Literatuur.