Van die hogere dingen (door Frank)

Ik heb één keer jicht gehad. In mijn linker-grote-teengewricht. Dat doet dus pijn. En niet dat je eens rustig bij jezelf nagaat wat voor pijn dan, want je hebt pijn. Met hoofdletters. PIJN.

Goed.
Drie trappen af.
PIJN.
Ziekenhuis.
Bloed prikken.
Pilletjes.
Letten op wat je eet.
Geen alcohol.
Zal je net hebben.
Geen alcohol.
En Lowlands dan?

We schrijven twee weken later. Lowlands. In mijn linker-grote-teengewricht zeurt het al twee dagen. Het zet niet door, het steekt soms even als het denkt dat ik het vergeten ben, verder is het daar gewoon terwijl ik mijn ogen uitkijk omdat ik nog nooit een festival als dit heb meegemaakt. Ik ga naar concerten en voorstellingen, vertel flauwe grappen, zwerf over het kleine, krankzinnige stadje dat de festivalcamping is en drink veel bier, want dat is de plaatselijke drank.
Dat bier is de druppel. PIJN. In mijn linker-grote-teengewricht.

Ik ga in het gras liggen op een hellinkje. Tegenover mij de grootste tent van Europa. Binnen speelt The Velvet Revolver op vol volume. Judith legt haar handen op mijn voet. ‘Reiki.’ zegt ze.

Weg pijn.

Het leek me onzin. Placebo-effect. Als je gelooft dat het er niet is, dan is het er niet. Dat kun je reiki noemen of zelfbedrog.

Weg pijn.

Binnenkort begint Judith een eigen praktijk als healer. Had je me een paar geleden verteld dat ik met zo iemand heel goed bevriend zou zijn... Maar intussen ben ik al proefkonijn geweest. Het lijkt toch echt wel te werken.
Gelukkig is Judith er zelfs net zo nuchter over als mensen die er niet in geloven. Niks geen gezweef.

Mijn vader is ingenieur en in zijn vrije tijd doet hij wetenschappelijk onderzoek naar astrologie. Wat hij over astrologie zegt kan ik zeggen over reiki en trancehealing en van die hogere dingen. ‘Er is teveel om te ontkennen dat er iets is, maar te weinig om te bewijzen dat er iets is.’