SONGFESTIVAL (2)

Goed dan - Nederland staat niet in de finale, en allerlei Oost-Europese landen wel en het is allemaal nooitniksniet brm brm mopper gngsrsggg.
Haha,
ach,
shut toch up.

Want.
Waarom is dat songfestival nou leuk?
Nee - waarom vind ik het leuk?

Omdat het songfestival tegemoetkomt aan een Encyclopedisch Verlangen.

Het begon op mijn elfde. Ik ben altijd gefascineerd geweest door lijstjes. En door de mogelijke compleetheid van lijstjes. Een lijstje kan altijd langer, maar je hebt het idéé dat er een einde aan het lijstje komt, en dat jij dat kunt bereiken.
Voorbeeld: ik maakte vroeger lijstjes van amateurvoetbalclubs. Die schreef ik over uit blaadjes en uit de krant. Ik vond het een machtig idee om al die namen 'in mijn bezit' te hebben, om de chaos als het ware bedwongen te hebben, om zélf een encyclopdische kennis omtrent de namen van alle Nederlandse amateurvoetbalclubs te bezitten. Maar tóch was het het leukst als er namen opdoken die ik nog niet kende. Het Encyclopedisch Verlangen is leuker dan de Encyclopedische Voltooiing.

Zo ook met het songfestival. In 1975 wist ik ervan, maar ik mocht nog niet kijken. Mijn moeder schreef voor mij de einduitslag op. Om de een of andere reden kreeg ik dat lijstje de ochtend erna al in de badkamer te zien. Ik weet nog precies hoe magisch ik dat vond: mijn moeders handschrift (ze heeft een heel mooi handschrift) met al die landen en de punten erbij. Groot was mijn gelukzalige ontzetting toen ik ook nog eens las dat het land met de meeste punten... Nederland was!

Maar vanaf toen was ik gegrepen. Het feit dat er Allerlei Landen waren die elk hun MOOISTE liedje hadden gezocht uit een interne competitie, en dat al die landen samenkwamen om het MOOISTE lied van Europa te vinden... Europa was een toverballenwoord voor mij, overal doken onverwachte kleuren op.
En dan die talen... Ik leerde alle titels uit mijn hoofd, en het was alsof ik op stelten liep - ik stond plotseling een paar treden hoger in de wereld, ik kon vreemde verschieten overzien!
Anna rakaudelle tilaisuus (Fins, geen idee wat het betekent, maar ik weet het dus nóg..)
Dönme Dolap (Turks)
Jeg taenker alltid på deg (Deens)
Non so che darei (Italiaans)...

En dan had élk van die landen ook nog eens een voorronde gehad, waarin nóg meer verschieten, nóg meer talen, nóg meer vreemde artiestennamen..

En bovendien was de kennis binnen handbereik. Ik kon in vreemde blaadjes en publicaties langzaam méér te weten komen. En: álles te weten komen. Want het songfestival bestond nog maar sinds 1956, dus de Encyclopedische Kennis was te vergaren - al breidde het zich elk jaar weer uit, en al was het verleden in teveel mist gehuld. Ik droomde van cassettebandjes waar Alle Liedjes op stonden.
Fantastisch dus. De vervulling van een Encyclopedisch Verlangen, en daarbij was het songfestival ook nog eens een Uitdijend Heelal!

Nú vind ik het songfestival nog wel leuk, maar dat is meer een echo van de fascinatie van vroeger. Eén ding is gebleven: dat ik het minst leuke van het festival... de puntentelling vind. Echt waar. Wie wint of verliest kan me niet zoveel schelen, en al die opwinding en teleurstelling daaromheen vind ik eerder onrustig dan leuk. Al had ik het toch wel leuk gevonden als Edsilia in de finale was gekomen. Omdat Edsilia me zo'n bijzonder iemand lijkt. En omdat er dan een hoop minder het is allemaal nooitniksniet brm brm mopper gngsrsggg zou hebben geklonken.