OUDE WOORDEN

Er is iets grappigs aan liedjes die je uit je hoofd mee hebt leren zingen. Vooral met liedjes die je in je kindertijd hebt geleerd. Je verzint er zinnetjes bij, of je vervormt de klanken.
Maar vreemder is het nog dat je sommige voor de hand liggende zaken niet opmerkt, ook al heb je het liedje duizend keer gezongen.

Zo ontdekte ik gisteren pas iets over het liedje 'I do, I do, I do, I do, I do' van Abba.
Inderdaad, niet hun beste song.
Maar wat ik ontdekte gaat over deze zinnen:
So come on, now let's try it, I love you, can't deny it
'cos it's true
but I do, I do, I do, I do, I do

Ik had die ene 'BUT' nooit opgemerkt, en dus staat er toch iets diepzinnigers dan ik altijd dacht:
'Kom op, laten we het samen proberen, ik hou van je, dat kan ik niet ontkennen, want het is waar. MAAR ik doe het wel, wel, wel, wel, wel.'
Met dat laatste 'ik doe het wel' (I do) kan dus (door dat 'BUT') zowel bedoeld worden: 'Ik hou WEL van je,' alsook 'Ik ontken dus WEL dat ik van je hou.'
Mooi dubbel, van de tekstschrijver.

Een ander, groter niet-begrijpen trad op bij het liedje 'Malle Babbe' van Rob de Nijs. Dat zong ik jarenlang mee, ik bekte maar wat, totdat ik jaren later schaamtevol begon te begrijpen dat ik al sinds mijn achtste zong:
'Hoe vaak heb jij zo'n kop, bezopen, stom en geil, niet aan je borst gedrukt?'
Het woord 'geil' zag ik altijd als een verlenging van 'stom'. Ik dacht dat je stommengeil kon zijn - ik had geen idee wat het betekende, maar ik denk dat ik het gewoon de overtreffende trap van stom vond. Stom - stommer - stommengeil.

Ik wou dat er een filmpje bestond van mijzelf, elf, luidkeels 'stommengeil' zingend. Of misschien ben ik juist blij dat zo'n filmpje níét bestaat.

Morgen vertel ik over het jongetje Leesje.