Teddyberenmachine (door Alexander)

En dan heb je ’m dus nog vijf keer geluisterd. Mooi niet dat je dan alles hebt gehoord. Ik zou op den duur waarschijnlijk wel driehonderd dingen kunnen zeggen over FAVOURITE WORST NIGHTMARE – maar daarvan heb ik er zeker honderdtweeënzeventig nog niet paraat, die dingen moet ik nog bedenken. Ze sluimeren nog in mijn hoofd, zeg maar. Ze zijn er wel, maar nog in winterslaap. Hij is nog steeds niet helemaal geland, deze cd. Dus ik ga er vier dingen over zeggen.

1. De muziek van Arctic Monkeys is gegroeid. Eerst waren ze vooral een energiek rockbandje dat echt heel leuke rocknummertjes maakte, maar na de hele cd geluisterd te hebben, had je het wel gehoord. Hun eerste cd was vooral een goed debuut – de Monkeys klonken als iets wezenlijk nieuws, maar het was wel één nieuws, één nieuwe stijl, die in al zijn genialiteit toch ook wel een beetje eentonig was. Op deze cd diepen ze die stijl uit, geven het een net iets voller, volwassener geluid, iets strakker vooral. D IS FOR DANGEROUS en BALACLAVA lijken behoorlijk op de nummers van de vorige cd, maar deze nummer zitten nét iets beter in elkaar. Ze zijn gegroeid.

2. De muziek van Arctic Monkeys op deze cd verrast. De nummers verschillen van elkaar, meer dan de nummers deden op hun vorige cd. Juist omdat de nummers niet allemaal hetzelfde zijn, duizelde de cd me zo. Elk nummer is een nieuwe openbaring. Het nummer ONLY ONES WHO KNOW is zowaar een ballad. FLUORESCENT ADOLESCENT is een nummer met een zonnebril op en dansend haar. 505 mixt alles door elkaar. Ze zijn alle twaalf goed.

3. De teksten zijn spannend. Er is dus een nummer dat FLUORESCENT ADOLESCENT heet. (Wat ik al leuk vind.) Het bevat de zin: ‘You took a left off Last Laugh Lane’. En er is een nummer dat TEDDY PICKER heet. Dat gaat over de teddyberenmachine op de kermis. (Wat ik al hoera-geniaal vind.) Die teddyberenmachines met die tangetjes die altijd misgrijpen en het beertje nét weer loslaten als je hem dacht te hebben. Ik heb de teksten nog niet aan een poëzieanalyse onderworpen, noch aan een vertaling, noch heb ik ze allemaal al van kop tot staart beluisterd. Maar met de laatste-lach-laan en de teddyberenmachine ben ik al erg gelukkig.

4. Ik krijg er maar geen genoeg van, van deze cd. En tenslotte nog een aanbeveling: veel leuker dan over deze cd lezen is hem beluisteren. (Want ik ben Hester Carvalho niet.)