Rode druiven (door Kristina)

Er zijn dagen waarop alles goed gaat. Zoals gisteren. Je staat op. De zon schijnt volop. Je doet de hele Cinqueterre-weg, je eindigt met een duik in de ijskoude zee, je drinkt een capuccino onder de zon en je denkt aan het geluk dat je hebt in dit leven. Zo'n dag had ik gisteren.

Er zijn andere dagen waarop niets goed gaat. Zoals vandaag. Je staat op. Het is grijs, regenachtig en koud. Je staat op het punt om je vertaalopdracht te herlezen en op te sturen vanuit het hostel waarin je verblijft. Je hoort dat dat niet mag. Geen usb, geen floppy, geen cd-disk. Ze laten je niets in hun computers stoppen. Om criminaliteit te bestrijden?!?!?!

Je wordt naar de stad La Spezia gestuurd. Na een paar uur rondlopen, vind je wel een computer waarvandaan het kan. Maar... je moet je identiteitsbewijs laten zien. Het komt door de antiterrorisme wet?!?!?!
Je hebt je identiteitsbewijs in het hostel. Je deadline is bijna voorbij. Je reist terug met de trein naar je hostel. Je ziet dat de deuren dicht zijn. Het hostel is dicht tussen 13:00 en 16:00. Het regent. Je kunt niet rondlopen in de modderige bergen, je kunt niet onder de dekens in je kamer. Je eindigt alleen op een bank
van de kerk van het dorp waar niemand in zit. Je opent je laptop en begint je opdracht te herlezen. Daar onder de volbloed-ogen van Jezus en de tranende ogen van Maria, voel je je echt zielig. Zo zielig dat je denkt aan wat voor een ongeluk heb je in dit leven.

...later, veel later, ga je met je kamergenoten een glas rode wijn drinken en denk je toch "wat geluk heb ik in dit leven".