Vrolijk (Jan Paul)

Gisteravond werd de weg versperd omdat er een ongeluk gebeurd was. Het zag er allemaal akelig uit (maar godzijdank niet akelig genoeg om teletekst te halen, zag ik later). Terwijl ik stond te wachten zei een bekakte Oud-Zuiddame hardop wat mij ook al was opgevallen: ´Dat ambulancepersoneel is wel heel erg vrolijk.´ Dat klopte. Ze stonden grapjes te maken en leken het allemaal niet zo erg te vinden. De vrouw zei het alleen zo hard, dat één van de ambulancemannen het hoorde. Die liep meteen naar haar toe, keek haar recht in de ogen en zei: ´Luister dame. Als wij niet vrolijk blijven, dan wordt ons werk zo verschrikkelijk door alles wat we meemaken, dat we elke dag depressief thuiskomen.´ Toen liep hij weg, draaide zich weer om en fluisterde nog ´En denk je dat zij er bij geholpen zijn als we roepen van "wat ben jij er aan toe!" Juist door zo te doen stellen we haar op haar gemak.´ Zo had ik het nog niet bekeken. Ik denk ook dat hij gelijk had. Maar het komt wel vreemd over.